Lisedeyim... Kulakları çınlasın sınıfımızda haylaz bir arkadaş var.

Şeytana pabucunu ters geçirecek cinsten.

Hem haylaz hem kurnaz…

Bir o kadar da iyi çocuktu. Severdik...

O da bizi severdi herhalde.

Haylaz dedik ya, onun haylazlığı tatlı gelirdi insana.

İşini bilirdi.

Herkese bir lakap, isim takardı.

Bana da Akil derdi.

Kemal Sunal filmlerini severdi.

Hababam Sınıfındaki Akil hocadan esinlenerek bu isimi koymuştu.

Akil derdi demesine de en çok da sigarası olmadığı zaman derdi.

“Akil, Akil'ciğim. Nasılsın iyi misin?” Diye başladıysa söze, bilin ki o cümle “caran var mı ile bitecek.”

Ama sigarası varsa ne Akil'liğimiz kalır ne Akif'liğimiz.

Eee bu işler böyle.

Şimdi bunu neden anlattım ona gelelim. Bir kaç haftadır gündem malum Akil İnsanlar. Bu Akil insanların isimlerinin açıklandığı gün neydi öyle.

Sosyal medya çalkalandı adeta.

Klavyesini eline alan başladı tepki göstermeye. Vay efendim bunlar bize akıl mı verecek, vay efendim şöyle mi olacak, böyle mi olacak.

Şaşırdık tabi. Tepki veren adamlara bakıyoruz, hiç beklemediğimiz isimler.

Ee bunları görünce bu Akil İnsanlar konusu sancılı geçecek herhalde, tepkiye neden oldu diyoruz.

Derken Akil İnsanlar Konya'ya geliyor. Tepkiler olumlu: Akil İnsanlar geldi. Güzel mesajlar verdi. Türkiye'yi kucakladılar. Çözüm geliyor vs. vs. İşin en garip tarafı da bunu diyenler 2 hafta önce tepki gösterenler. E şimdi sormazlar mı adama? "Hayırdır caranız mı bitti?" Sevgi, saygı ve dua ile…