“Fikirle tartışın, küfürle değil.” diyordu Zarif Şair Cahit Zarifoğlu.

Biz ne yapıyoruz?

Elimizde klavyeler kâh Cahit Zarifoğlu’na kâh devlete saldırıyoruz. Hem de ağıza alınmayacak laflarla.

Bahsettiğim konuyu sosyal medyada illaki görmüşsünüzdür.

Bilmeyenler için bir özet geçeyim. Zarifoğlu’nun, “Bir Değirmendir Bu Dünya” adlı kitabı Milli Eğitim Bakanlığı tarafından “tavsiye kitaplar” listesinden çıkartıldı diye bir gündem oluşturuldu twitterda.

Bunun üzerine yapılan paylaşımları tahmin edersiniz artık.

Zaten en çok kızdığım şeylerden biridir edebi şahsiyetleri belli bir kalıba sokup ideolojilere alet etmek. Ya da şucu şu şairi okusun, bucu bu yazarı okusun tantanaları…

Oysa edebiyat naif bir kavramdır. Bir şiiri okurken yalnızca duygulara hitap etmesine göre değerlendirmelisin. Siyasi görüşün işi ne zarafetle!

Ama tabi durum bu yüzyılda böyle değil maalesef.

Herhangi partiden birisi çıkıp bu şairi okumayın çünkü İslamcı diye naralar atabiliyor. Ardından kendilerinde o kitabı yasaklayabilme gücünü bulabiliyor.

Bu hareket, yapılan edebiyatı siyasetle zehirlemekten başak bir şey değildir.

İnsanların ne okuduğuna bari saldırmayın. Edebiyata sağı solu enjekte etmeyin artık. Bu ülke tarihinde edebiyatçısıyla, siyasetçisiyle, üniversitelisiyle, sanatçısıyla bu bataklıkta mücadele etti zaten. Sonunda bir kazananda çıkmadı ayrıca.

Yine çıkmayacak. Bu küçük nüansları görelim. Belli şeyler üzerinden oynanan oyunları fark edelim. Belki o zaman şiiri şiir gibi okur. Siyaseti siyaset gibi yaparız.

Gerçi Mili Eğitim Bakanı Ziya Selçuk hemen bir açıklama yaparak konunun bakanlığın dâhilinde olmadığını, Zarifoğlu’nun eserlerinin toplatılmasının ve yasaklanmasının söz konusu dahi olmayacağını belirtti.

Fakat biz sesimizi yanlış yönde çıkarıp algı yönetimlerine müsait olduğumuz sürece bugün Cahit Zarifoğlu yarın Nazım Hikmet söz konusu olur ne yazık ki…