Siyasi yazı yazmayı pek sevmiyorum aslında. Seçmen olmak dışında bir siyasi faaliyetin içinde değilim. Psikolojik değerlendirmeler açısından siyasetçilerin, dışa dönük tipler olduğu söylenir. Ben yarı resmi(!) dışa dönük sayılırım. Yani içine kapanık değilim ama kısmen içe dönük tiplerden sayıyorum kendimi. Kendimle sık hesaplaşmak gibi bir derdim var beceremiyor olsam da.

                O halde böyle bir yazıya neden gerek duydum?

                Seçimden önce ve sonrasında öyle değerlendirmelere şahit olduk ki; seçmen olarak bizim şuurumuzla alenen alay ederek, sinir uçlarımızla oynayarak hatta aşağılayarak  saldıranların psikolojik bir tedaviye muhtaç olduklarının farkındayım. Kendi aşağılık duygularını kapatmak için cevherlerinde olmayan sıfatlarla donatıldıklarını zannederek bizlerden intikam almak istediklerini de biliyorum. Bunların bir kısmı içkiye sığınarak bu kompleksten kurtulmaya çalışırken, bir kısmı da ele geçirdiği medya organlarında hakaretler ve küfürler ederek rahatlamaya çalışıyor.

                Pitbul Terrier hayvan olmanın ötesinde bildiğiniz bir sıfatın  karakterdir. Ulusal basında bir köşe yazarının, bu sembolik sıfatla  hakaret ve sayın cumhurbaşkanına tehdit dolu ifadelerini okuyunca ‘’böyle bir yazı yazmak benim için şart oldu‘’ dedim içimden. Bu yazının ana sebebi budur.

                Bu yarı yerli köşe yazarının, seçimden önceki yazılarında da, halkımıza hakaret eden çok yazılarına rastlamışımdır. Cumhurbaşkanımıza ve bu millete yaptığı edepsizliği misliyle kendisine iade edeyim de, biz de hakkı kalmasın. Kimlerin sözcülüğünü yaptıklarını bilmediğimizi sanarak  saydırıyorlar ama suskunluğumuz, korkaklığımızdan değil edebimizdendir.

                Yoksa Rahmetli Hasan Karakaya’nın başka birisi için kaleme aldığı çalı hikayesi, bana/bize iyi geliyordu demeyecek kadar kafasının yerinde olduğundan emin olmak istiyorum.

                Demek istediğimiz o ki, eleştirin ama edepli olun, eleştirin ama hakareti bırakın, eleştirin ama blöften öte bir anlam taşımayan tehditlerden vaz geçin.

                 Cumhur ittifakının oylarını alkolik kafayla yapmış olduğun hesaplamalardan çıkaramazsın elbette ama  biz söyleyelim.

                 Pek sanmıyorum ama kafayın ayık olduğu bir zamanda benim vereceğim rakamları bir yere not ediver. AK Parti’nin Türkiye genelinde aldığı oy %44.33, MHP’nin aldığı oy oranı %7.31 Cumhur İttifakının aldığı toplam oy oranı %51.64; Bu oranlara göre Ak Parti 15 Büyükşehir B.Başkanlığı  ve 24 il ile 535 ilçe belediye başkanlığı elde etmiş. MHP ise  1 B.Şehir,10 il ve 145 ilçe olmak üzere toplam 156 belediye başkanlığı kazanmış. Cumhur ittifakının genel belediye başkanı toplamı 731. CHP ise 11 B.şehir,10 il ve 191 ilçede belediye başkanlığı kazanmış toplam belediye başkanlığı sayısı 212;Millet ittifakının diğer ortaklarından HDP 3 B.Şehir,5 il ve 50 ilçede toplam 58 belediye başkanlığı kazanmış. İyi Parti 19 belediye başkanlığı saadet partisi 9 merkezde belediye başkanlığı kazanmış. İttifakın kazandığı toplam belediye başkanlığı sayısı  298

                Altından üstünden, sağından solundan, önünden arkasından bakın; Allah aşkına bu rakamların neresinde Millet ittifakının üstünlüğü var?

                Giresun, Yusufeli, Yüreğir, Çifteler ve İstanbul Sancaktepe de CHP,Uşak’ta  İyi Parti’nin itirazları ile Ak Partinin İstanbul seçimlerine itirazına itiraz eden CHP ve Cumhuriyet Gazetesinin 06.04.2019 tarihli ‘’Seçimleri Çaldırmayız’’ manşetinin altındaki rakamları arasında kuracağınız bağlantı CHP hukukunun ne kadar saygın(!) olduğunu size söyleyecektir. Allah korusun biz almayalım. Selamlar.