Meram ilçemizdir Konevi’nin vatanı.

Erenler diyârıdır Tavus Baba mekanı.

Rengini çınarından, kokusunu bağından,

Alır da verir size doyulmaz membâından.

Mâzisinde talihsizlik yok desek olmaz,

Anlatsak olanları, bu satırlar almaz.

Yerini bulamadı, heba oldu yıllar.

Elden giden zamana Meramlı ağlar.

Ne yazık ki yönetildi düne kadar sessiz.

İdarecilerdi ki, kıymetinden habersiz.

Başkanına hasretti ilçe olduğundan beri.

İki adım geriydi, bir adım da ileri.

Reis lazım idi, bu belde insanına,

Beklemek son buldu, kavuştu Başkanına.

Anlamak ve anlatmak Meram’ı her yerde,

Şemâlini kazandı her yeni seferde.

Kosovası, Bosnası, Baküsü ve Pekini,

Anladı ve tanıdı Meramlı kardeşini.

Nerede bir iş varsa gönüle talip,

Ardına bakmadan hep çıktı sahip.

Rengine kıymet verdi beyaz dişlerin,

Aldırmadı, sonu yok diyenlere bu işlerin.

Meram anılır oldu her dilde ve gönülde.

Anılmak ilde değil, tüm ülke genelinde…

Yetişti imdadına hasta yakınlarının.

Adını yâd etti Tenzile Anaların.

Lalesi, sümbülü boy verdi parklarda.

Irakı yakın etti, durmadı uzaklarda.

Meramlının gönlüne sürur oldu geceler.

Sadri’den, Uğur’dan, Dursun’dan heceler…

Eğer lazım ise insana duruş ve endam,

Resminde gülümseme, fotoğraf tamam...

Dağıtır da sabahları öğrenci çorbasını,

Aklındaki, doldurmaktır âhiret torbasını.

Reklamını yapmaksa Meram’ın hakkıyla,

Bunu da yapar gençler, elde kaşıklarıyla.

Anne ve baba olmak okulla mümkün ise,

Şan ve şöhret değildi kendine düşen hisse.

Kültüre hizmet deyince gelir oldu akla,

Arar ismini yarışla, o muhteşem parka.

Nezaket ve tevâzu cisminde birleşmiş,

Bu iki haslet ki, her dâim güzellikmiş.

Unutmadı pazarını, hem de doğalından

Gelsin alsın Meramlı, taze ve dalından.

Önünü açmaksa eğer sporcu gençlerin,

Rengi altın olur, tükenmez sevinçlerin.

Eğer olsaydı imarı daha önceden,

Vefa zirve olurdu yavaştan ve derinden…

İnsana hizmet için güzel mekan gerekse,

Ne güzel bir bina! Kaçılmamış hiç lükse.

Hakkını teslim etmek, irfan sahibinin işi,

Ahdinde sabittir, vaâdine sadık er kişi.

Kazanmıştır Meramlı kendi öz evladını,

Kadim olsun bu günler, korusun baharını.

Istırap ve sefalet, ayrılıktan geçer.

Nedâmeti göremeyen, ayrılığı seçer.

Islak topraklarında taptaze yeşillik gizli.

Verir de meyvesini bereketli, feyizli.

El vermeli yardımcılar, her sesi duymalı,

Rıza için emeğin en hasını sunmalı.

Mesuldür sonucundan Ali, Selim ve Celal,

İnsandır tek gâye, olmalı derdiyle hemhal!

Şehr-i Meram ki, dağ kokar insanı.

Tek gayesi sevmektir bu aziz vatanı.

İktidar nimeti, kör etmesin gözleri.

Rehavet olursa ki üzersiniz bizleri!

Yoktur gâyesiz emeğin sonunda kâr,

Olmalı samimiyet her başkana yâr.

Letafet ve nezaket terk etmesin sizleri!

Unutmaz Meramlı, yaş akıtan gözleri.

Nerede bir hizmet var, orada olsun adınız!

Uzundur yolunuz, bitmesin murâdınız!

Zenginlik, sahip olmaktır adil idareciye.

Ahlaktır idarecide o en güzel seciye.

Çekilmez olur artık daha uzarsa bu yazı,

Işığınız sönmesin, Meramlı sizden razı.

Konuştuk ve dertleştik biz bize, diz dize.

Oldu ise hatamız, özrümüz hepinize.

Latifemizde saklı kalsın letâfet.

Sizde kalsın Meram, emin elde emanet!

Ukbanızı kurtarsın bu kutlu vazife!

Ne olursa olsun, hayır olsun netice.

Her telden dem vurma kapısının açık bırakıldığını düşündüğüm için, cesaretimi hoş görün. Elbette ki hizmetler bu satırlarla sınırlı değil. Gelin görün ki; serde delilik var, kalemde acemilik.

Duanızı eksik etmeyin efendim.