Bir haberle sarsılıyoruz yine…
Bir ocağa daha ateş düşüyor, bir annenin duaları yarım kalıyor, bir babanın gururu gözyaşına karışıyor.
Şehit...
Ne ağır bir kelime, ne kutsal bir unvan.
Bazı acılar vardır ki, kelimeler yetmez anlatmaya…
Bazı vedalar vardır ki, içinde haykırışlar gizlidir ama dışarıya sadece sessizlik yansır.
Geçtiğimiz günlerde, 12 kahraman Mehmetçiğimizi metan gazı zehirlenmesi sonucu sessizce şehit verdik.
Ne silah sesi, ne çatışma…
Sadece bir gaz…
Sessiz, renksiz, kokusuz ama ölümcül.
Ve tam da bu sessizlikte verdiler son nefeslerini.
12 ocağa ateş düştü.
12 annenin gözyaşı sel oldu.
12 babanın yüreği paramparça...
Ve biz, ekran başında sadece “bir dakika” sustuk.
Oysa o 12 hayat, suskunluğu değil; sesimizi, ve sahip çıkışımızı hak ediyor.
Bu topraklar, var olmanın bedelini nice canla ödedi. Her karışında bir yiğidin teri, kanı, duası var. Onlar ki; biz rahat nefes alabilelim, bayrağımız gökyüzünde özgürce dalgalansın, çocuklarımız korkusuzca oynasın diye en kıymetli varlıklarını yani canlarını verdiler.
Bu vatan 12 evladını daha toprağa emanet ediyor.
"Vatan sağ olsun" diyor anneler, gözleri dolu ama başı dik.
Oysa biz ne desek, ne yazsak eksik kalıyor. Çünkü bu acının tarifi yok.
Şehitlerimizi sadece anmakla değil, anlamakla yükümlüyüz.
Onların emanetini yaşatmak, birlik içinde kenetlenmekle başlar.
Birbirimize düşman değil, kardeş olduğumuzu hatırladığımızda, işte o zaman onların ruhu da huzur bulur.
Şimdi bize düşen, sadece üzülmek değil.
Onların uğruna can verdiği değerlere sahip çıkmak. Birlik olmak.
Kutuplaşmadan, ayrışmadan, her bir şehidin geride bıraktığı emanete saygı duyarak...
Çünkü o 12 isim, sadece bir sayıdan ibaret değil.
Her biri bir hayat, bir aile, bir hikâyeydi.
Bayrağın alı, onların kanıdır.
Bu yüzden her dalgalandığında başımızı eğmeli değil, daha da dimdik tutmalıyız.
Çünkü bu bir yas değil, bir vefa borcudur.
Çünkü onlar öldü sanılan ama aslında ölümsüzleşenlerdir.
Bugün onların hatırasına bir Fatiha, bir dua eksik etmeyelim.
Yarın ise onların uğruna can verdiği değerlere dört elle sarılalım.
Çünkü;
"Vatan, uğrunda ölen varsa vatandır."
Ve bizim vatanımızda, her biri bir destan yazan şehitlerimiz var.
Ruhları şad, mekânları cennet olsun.