Konya’nın en eski fotoğraf makinesi tamircisi Mehmet Akgün, yarım asra yaklaşan meslek hayatını noktalıyor. 20 yıl önce yüksek gerilim hattına kapılarak sol kolunu kaybetmesine rağmen tek eliyle binlerce makineyi onaran Foto Akgün sahibi Mehmet Akgün, Eylül sonunda dükkânını kapatarak başka bir şehre yerleşmeye hazırlanıyor.
NEREDEYSE YARIM ASIRDIR TAMİR EDİYOR
Meslek hayatına 1979 yılında radyo ve televizyon tamirciliğinde çıraklık yaparak başladığını belirten Akgün, beş yıl boyunca çıraklık yaparak tamirat işlerinde kendini geliştirdiğini söyledi.
Konya Sürmanşet Gazetesi’nden Emine Çolak’ın haberine göre; o dönemde şehirde dijital ve yarı dijital fotoğraf makinelerinin tamiratını yapacak usta bulunmadığını ifade eden Akgün, “Konya’da şimdilerde rahmetli Mustafa Selek’in sahibi olduğu Foto Selek vardı. Onlar sadece mekanik filmli makineleri tamir ederlerdi, dijital makinelere hiç el değmezlerdi. Bir gün bir yerde tanıştık Mustafa abiyle ve bana, ‘Senin kafan çok iyi çalışıyor, şu fotoğraf makinelerine sen de bir bak’ dedi.
Mustafa abi ara ara gelip bana fotoğraf makinelerini anlattı, arızalarını nasıl gidereceğimi öğretti. Bir gün deklanşörü bozuk bir makine getirdi. Sabahlara kadar makineyle uğraştım, sistemini öğrenerek tamir ettim ve mesleğe başlamış oldum. 1984 yılından beri de aktif olarak fotoğraf makinesi tamirciliği yapıyorum” diye konuştu.
20 YILDIR TEK ELİYLE FOTOĞRAF MAKİNELERİNE CAN VERİYOR
1992 yılında mevcut konumundaki dükkânını açtığını belirten Akgün, 20 yıl önce yüksek gerilim hattına kapılarak ağır yaralandığını, bu olayın sonucunda sol kolu ve sol ayak parmaklarının kesildiğini ancak bu durumun kendisini durdurmadığını ifade etti. Akgün, “Fotoğraf makinesi tamirat işi normalde iki elle yapılması gereken bir işti ancak hayat devam ediyor. Bildiğimiz tek meslek fotoğraf makinesi tamirciliği. İlk zamanlar kendime güvenemedim, tamir işini bırakıp fotoğraf makinesi ve aksesuar alım satım işine girdim. Ama alım satım yapılan o sektörde kendime alan bulamadım. Sonra tek elimle makine sökmeyi denemeye başladım. İlk zamanlar çok sıkıntı çektim, bilgilerim çok iyi ama fotoğraf makinesi sökmesi takması özen isteyen bir cihaz. O süreci sabırla, uzun süre devam ettirdim. Bana getirilen fotoğraf makinelerini 20 yıldır tek elle yapıyorum, tek elde o kadar uzmanlaştım ki gözü kapalı tamir ederim.” diye konuştu.
“YAŞAMAM MUCİZEYDİ”
20 yıl önce kolunu kaybettiği kazaya ilişkin konuşan Akgün, olayın nasıl gerçekleştiğini ve kazadan sonra yeniden fotoğraf makinesi tamiri yapabilmek için günlerce uykusuz kalarak çalıştığını anlattı. Akgün, “Benim kız ilkokul birde, onun okul arması var, okulların açıldığı zaman boynuna taktıkları. Evde unutmuş, annesine seslenmiş. Annesi 4. katta, atar atmaz tellere takılmış. Tabii çocuk armasız okula gidiyor. Ondan sonra birkaç gün benim çocuk şunları söyledi: ‘Öğretmenler kızıyor. Armasız gelmeyin’ diye uyarmışlar. Çocuğun armasını telden kurtarmak için 5 metrelik kabloyu izolasyon bantla kapladım ve armaya doğru fırlattım. 35 bin voltluk elektrik beni 2,5 metre fırlattı. Gözümü hastanede açtım yaşamam mucizeydi resmen.” diye anlattı.
“YİĞİT DÜŞTÜĞÜ YERDEN KALKANDIR”
Yaşadığı kazanın ardından bir yıllık bir iyileşme sürecine girdiğini belirten Akgün, “Kazadan sonra ticaretle ilgilendim. Bir süre fotoğraf makinesi ve aksesuar alıp sattım ama kâr edemedim. Ticaret yapmadığım için bildiğim mesleğe geri dönmem gerekti. Bir gün kendi kendime, ‘Yiğit düştüğü yerden kalkandır’ deyip yeniden fotoğraf makinesi tamir işine devam ettim. O süreç tabii ki kolay olmadı. Bir vidayı sökmek için sabaha kadar çabaladığım çok oldu ya da bir yayı takmak için günlerce uğraştığım çok oldu. İnsanın azmettikten sonra yapamayacağı hiçbir şey olmadığını yaşayarak gördüm” diye konuştu.
DÜKKANI SATIP ŞEHİR DIŞINA ÇIKIYOR
Eylül ayı sonuna kadar dükkanını kapatacağını açıklayan Akgün, “Ben bu mesleği yaparken hiçbir zaman para gözüyle bakmadım. Fotoğraf makinesini tamir ettiğim çoğu kişiden para beklentim olmadı. Basit gördüğüm tamirlerden hiçbir zaman ücret talep etmedim ama buna rağmen insanlar senin kıymetini bilmiyor. Bir de yaşım itibarıyla uzun yıllardır tek kolla çalıştığım için yoruldum. İş temposunu artık kaldıramıyorum; çoğu gün çalışma saatlerim 17-18 saatlere kadar çıkıyor, hatta bazen iki gün uyumadığım oluyor. Yaşım itibarıyla değmiyor. İnsanlar internetten beş kuruş ucuza batarya alıyorlar, bozulunca da bana getiriyorlar ama akşama kadar duymadığım söz kalmıyor. Ben bir de ‘yok’ demesini bilemeyen bir insanım. Düzce tarafından bir ev alıp yerleşmek istiyorum. Ayın sonuna kadar eşyalarımı yeni evime taşıyıp burayla ilişkimi keseceğim” dedi.