Padişah, vezire sormuş:

+Eğitim mi önemlidir, karakter mi? Hiç düşünmeden cevap ver.

Vezir, hiç düşünmeden cevap vermiş:

-Karakter, padişahım.

Padişah memleketin her yerine tellal çıkartmış:

-Duyduk, duymadık demeyin! En iyi hayvan terbiyecilerine 100 kese altın!

Yapılan elemelerden sonra bir kişi, "ülkenin en iyi hayvan eğitimcisi” olarak padişahin huzuruna çıkmış.

Padişah sormuş:

+Bir kediye elinde tepsiyle servis yapmayi ne kadar zamanda öğretirsin?

-Altı ayda padişahım...

Aradan altı ay geçmiş. Eğitici huzura alınmış.

Padişah sormuş:

+Öğrettin mi?

-Öğrettim padişahım.

Saray erkânı toplanmış. Hünerli kedi, elinde tepsiyle servis yapmaya başlamış. Tam başvezirin önüne geldiğinde padişah sormuş:

-Ey vezir! Şimdi söyle bakalım: Eğitim mi karakter mi?

Vezir, padişahın sorusuna cevap vermeden önce, kaftanının altında hazır tuttuğu fareyi yere bırakmış. Kedi, fareyi görünce tepsiyi attığı gibi farenin peşinden koşmaya başlamış.

Altı aylık eğitim, boşa gitmiş.

Vezir, padişahın sorusuna cevap vermiş.

-Karakter önemlidir padişahım.

  Eğitim kabımızı genişletir, kapasiteyi arttırır. Ancak karakterimiz, değerlerimiz ve sahip olduğumuz erdemlerle içini doldurup anlamlı ve değerli bir hale getirebiliriz.

Yüce Allah Cuma suresi 5. Ayet-i Kerime'de:

"Kendilerine Tevrat yükletilip de sonra onu taşımayanların durumu, kitaplar taşıyan merkebin durumu gibidir.." buyurmuştur.

 Ayette Tevrat'dan  bahsedilse de hükmü evrenseldir. Allah'u Teala ilmi ile amel etmeyen, öğrendiği ilmi hayatına yansıtmayan kimseleri kitap yüklü merkeplere benzetmiştir. Bunun yanı sıra üstünlüğü takva sahiplerine atfetmiştir. Kuran'ı Kerimin bize model olarak sunduğu takva sahibi kimseler de bu erdemlere sahip olan kişilerdir.

Kişinin egitimi, mesleği ve bulunduğu  pozisyonu ne olursa olsun; yalan söylemeyen, aldatmayan, işten ve sorumluluktan kaçmayan, dürüst, adil, tevazu sahibi, sözünde duran ve ağzından çıkan sözle yaptığı eylemi tutarlı olan biri ise hangi işle meşgul olursa olsun karakteri ile her zaman en üst mertebedir. 

İş etiği olmayan bir cerrahın kasaptan, öğrencisine sermaye olarak bakan bir eğitim kurumunun ve eğitimcilerin tacirden ne farkı kalır? Çocukları sevmeyen bir anaokulu öğretmenine  hangimiz evlatlarımızı teslim etmek isteriz?

Bu yüzden eğitim çok şeydir ancak herşey değildir. Onu anlamlı kılan, içini dolduran karakterdir vesselam.