Eskiler aile mefhumunu üç temel taş üzerine oturtmuşlar; Emniyet, Hürmet ve Muhabbet.

Bir ailenin aile olabilmesi, evliliklerin yürümesi, ilişkilerin sağlıklı ilerlemesinin üç temel şartı olduğunu söylemiş büyüklerimiz; Güven, saygı ve sevgi.

Sevgi tüm varlıkların cevherinde olan,  yaratılış gayemize birebir paralellik gösteren en değerli şeylerden biri olsa da tecelli etmesi için sebeplere ihtiyaç duyar.  Güven vermeyen ve saygının olmadığı hiçbir ilişki sevgiyi devamlı hale getiremez.

Eminiyet; güven demektir. Yanınızdaki insanın gönlünden, adımlarından, niyetinden, kararlarından ve sadakatiden emin olmak demektir. Bir aileyi aile yapan, dostlukları ayakta tutan en önemli temel taştır.

İletişim içinde olduğumuz kimsenin; bu eş yahut bir arkadaşımız olsun, güven duymadan ilişkiyi yürütmek zordur.

Muhatap olduğumuz kimsenin söylediğimiz sözlerden farklı manalar çıkaracağını düşünerek tedirgin oluyor ve acaba yanlış mı anlar  korkusuna kapılıyorsak, sürekli açıklama yapma ihtiyacı duyuyorsak bu karşılıklı güvenin oturmadığı anlamına gelir.

"Şerrinden komşusunun emin olmadığı kimse cennete giremez.”  Hadis-i Şerif'inde vurgulanan nokta yine güvendir.

 İkili ilişkilerimizi sağlıklı yürütebilmenin temel taşlarından biri de saygıdır. Hürmet olarak da ifade edilen saygı; değer verme, edepli olma, dikkatli, ölçülü ve özenli davranma gibi anlamlara gelir. Her ne kadar sevgi, saygıya bağlı olsa da "saygı" zorunlu bir davranıştır ve karşımızdaki insanın sınırlarını muhafaza etmeyi gerekli kılar.

 Ayrıca hürmet karşıdaki kişiye ne kadar değer verdiğimizin en büyük göstergelerinden biridir.

Hürmetin devamlılığı ise, adaletle mümkündür.

 Sevgi ise saygı ve güvenin meyvesidir. İkili ilişkilerimizde karşılıklı saygı ve güven yoksa sevginin oluşması yahut devamlılığının sağlanması zordur. Bir fidanın yetişip meyve vermesi için toprakla buluşmaya ve sulanmaya ihtiyacının olması gibi ilişkilerimizin de güven ve saygı ile beslenmesi zorunludur. Bu iki ölçüyü muhafaza etmenin neticesi muhabbettir vesselam.