Size bir sorum olacak;

Yakın zamanda hediye verdiğiniz kimse oldu mu?

Doğum günü, ölüm günü, yıldönümü, ilk haftası vs… falan filan demiyorum.

Her hangi bir gün olmadan direk içinizden gelerek birine bir hediye verdiniz mi?

***

Millet olarak çok güzel hasenelerimiz var. Çünkü İslam mayasıyla bütünleşmişiz,

İslam düzeniyle bir bütün olmuşuz. Lakin gün geçtikçe bazı mevzuları unutuyor manasını değiştiriyor veya bazı kalıp kabullerimiz içinde değerlerimizi kaybediyoruz.

Kaybettiğimiz değerlerden biri de hediyeleşme kültürü…

Peygamber efendimiz bir hadisi şerifinde; "Hediyeleşin, zira hediye, kalpteki kuşkuları giderir. Komşu kadın, komşusu kadından gelen (hediyeyi) hakir görmesin, bir koyun paçası olsa bile."

Hadisten anlaşılacağı üzere hediye edildiği zaman karşıdaki kişinin kalbinde size karşı olan kuşkular gider. Muhabbetiniz artar. Çünkü başka bir hadisi şerifte "Hediyeleşiniz ki, birbirinize olan muhabbetiniz ziyadeleşsin!" 

***

Hediye kelimesine Râgıb el-İsfahânî el-Müfredâtında şöyle mana verir; Arapça’da “yol göstermek, doğru yola iletmek” mânasındaki hidâyet (hüdâ, hedy) kökünden türeyen hediyye kelimesinin isim olarak kazandığı anlam, yol göstermenin temelinde bulunan lütuf ve iyilikle yakından ilgilidir. Manadan da anlaşılacağı üzerinden hediyenin temelinde lütuf ve iyilik vardır. Kültürümüzde misafire, düğüne, asker uğurlamaya, umreden gelene, çocuğu olana vs. bir çok alanda hediyeyle karşılaşırız. Lakin günümüzde hediyeyi sadece kapitalist günlerde alınıyor onu da muhtemelen içlerinden koptuğu için değil reklamların vs bizi almak mecburiyetinde bıraktığı için alıyorlar. Ve temeli paraya dayanıyor paran varsa hediye alabilirsin yoksa hediye alamazsın diye saçma bir mana çıkıyor.  

Kültürümüzde ise hediye ürettiğin ya da manevi anlamı çok büyük olan ürünler olarak verirlir. Mesala bahçende yetiştirdiğin özel ürünler veya emek harcayıp yaptığın tatlılar, ördüğün örgüler vs…

***

Gelin özden kopmaların yaşandığı şu süreçte özümüze sarılalım. İnsan Müslüman kardeşleri için yaşar ayrıca menfaati öldürmenin de en kısa yolu budur. Bizde kardeşlerimizi düşünerek haftaları hediyesiz geçirmeyelim.  “Çam sakızı çoban armağanı”, “yarım elma gönül alma”, “az olsun öz olsun”, diyerek hediyeleşmeyi tekrar hatırlayalım.

Çok sevdiğimiz kitaptan tutun pet şişelerde yetiştirdiğimiz çiçeklere, sevdiğimiz insanın çevresindekilerden o kişi için yazı isteyip bir kitapçık oluşturmaya, tatlı yapıp komşulara ikram etmeye birçok alanda hediyeleşelim. Hiç imkanımız yoksa bile kardeşimizi arayıp hal hatır soralım ve onlara çok sevdiğimiz bir ezgiyi ikram edelim yani yeter ki isteyelim;

Kardeşimizde isteyelim ki melekler bizde de olsun diye Amin desinler…