Filistin'de aylardır yaşanan büyük acı aslında bütün insanlığın imtihanı oldu. İsrail'in aylardır sürdürdüğü soykırımda nasıl bir duruş gösterdik, onayladık mı, karşı mı durdu, yeteri kadar tepki gösterdik mi, etkili bir duruş sergiledik mi, ne kadar dert edindik, neler yaptık, neler yapmadık hususunda Allah katında hesaba çekileceğimiz muhakkak.

Bu yüzden gücümüz neye yetiyorsa bunu yapmakla mükellefiz. Bunun için samimi bir şekilde yaptığımız dualar, güvenilir kuruluşlara verdiğimiz yardımlar, bu konu ile ilgili yapılan etkinliklere dahil olmak, boykot, sosyal medyada yapılan paylaşımlar en basit haliyle yapabilecegimiz şeyler.

Bu hususta Müslümanların direncini kırmak için tüm bunların işe yaramadığını öne sürenlerin sayısı pek fazla. Bu söylevleri aldırış etmeden sonuna kadar mücadeleye devam etmeliyiz. Bu söylevler şevkimizi kırmamalı. Çünkü bizler zaferden değil seferden sorumluyuz. Vietnam savaşı ile ilgili şu kıssa "niçin mücadeleye devam etmeliyiz" sorusunu cevaplar niteliktedir:

"Vietnam savaşı boyunca bir adam,

Beyaz Saray'ın önünde her gece

tek bir mum yakarak protesto yapıyordu.

Bir gece bir gazeteci:

"Bayım bu küçük protestonuzun

bir şeyi değiştirebileceğine

gerçekten inanıyor musunuz? “diye sordu.

Adam şöyle cevap verdi:

"Buraya onları değiştirmek için gelmiyorum.

Buraya geliyorum ki,

onlar beni değiştiremesinler.

Bu vahşete seyirci kalarak, bir parçası olmamak için, gerçeği bilmeye ve anlatmaya

devam edeceğim. Vicdan ve merhametimi söküp atmaya çalışan bu acımasız dünyaya karşı direnmek için bunu her gün yapacağım.”