Bir hocamız: ‘Ya Rabbi; bu dünyaya tohum ekmeden, canımı alma’ diye dua etmişti. Aklıma bir an Erbakan Hoca geldi;

Nerede Ümmet için, İnsanlığın saadeti için koşturan bir abimiz, bir büyüğümüz varsa biz Erbakan’ın talebeleriyiz diyorlardı.  İçimden dedim ki; Erbakan Hoca nasıl bir dua etmişti ki dalga dalga başta Anadolu’muz olmak üzere, tüm dünyaya tohumları yayılmış. Hocanın sadaka-i cariyesi olmuş. Bugün yardım faaliyetlerinden siyasete, eğitimden ekonomiye, araştırma merkezlerinden Ümmet coğrafyalarına kadar her alanda bu tohumlar vardır. Hatta bazı tohumlar filizlenip başak vermiş, verdiği ürünler tekrar tohum ekmeye başlamışlardır.

Peki neydi Erbakan Hocanın hayatını bu kadar bereketli kılan?

Bu soru hep aklımda takılı kalmıştır. Nasıl olurda bir adam, her alanda bu kadar tohum yetiştirebilir?

Erbakan hocanın sırrı neydi?

Bu sorunun tek bir cevabı yok. Erbakan hocanın hayatını okuduğumda, dinlediğimde bu sorunun cevaplarını farklı yerlerde buluyorum.

Ama bu sorunun en önemli cevabı;

Erbakan hoca dertli bir insandı.

Derdi de İnsanlığın her bir ferdiydi. Bunun için hayatı boyunca gece gündüz çalışmış ve bu çalışma üzerine vefat etmişti.

***

Bir toplantıdayız; Erbakan Hoca 80 küsur yaşlarında,

Rapor alıyor ve aldıklarına soruyordu neden o okulumuzda/sınıfımızda temsilcimiz yok. Yarın ahirette o sınıftan bir kardeşiniz gelse, sana dese ki; Sen Allah’a davet eden bir yoldaydın, beni neden bu yola çağırmadın, neden beni ateşten kurtarmak için uğraşmadın? Hani din kardeşiydik dese,

Ne diyeceksin? 

Bir an düşündüm bu adamın derdi ne?

80 küsur yaşlarında, belki hayatının son anları; Niye gidip evinde sevdikleriyle oturmuyor da buraya geliyor bize hesap soruyor diye?

Bu sonun cevabını her gün anlıyorum;

Bu sorunun cevabı,

Bir Erbakan hocanın konuşmasında saklı,

Bir öğrencisinde saklı,

Bir harekete geçirdiği teşkilatlarda saklı,

Yani her yerde bu sorunun, bu adanmışlığın cevabı var.

Sonra içimden diyorum ki;

Sen bizim Prof. Dr. Necmeddin Erbakan Hocamızsın.

***

Erbakan Hocanın diğer bir sırrı da; Ekrem Şama abinin tabiriyle Allah Dostu olmasıydı.

Belki de bereketinin kaynağı da buydu.

Gün boyunca her türlü koşturmasına, yorulmasına rağmen eve geldiğinde ibadetlerini kâmil bir şekilde yapar, Evrad-ü ezkar’ına başlarmış.

Teheccüdünü ikame ettikten sonra sabah namazıyla güne kaldığı tempoyla devam edermiş.

Gittiği yerlerde öncelikle yerin altındaki ve üstündeki tasavvuf büyüklerini ziyaret eder. Hayır dualarını alırmış.

Bunu gibi birçok izler var.

Allah rahmet eylesin,

Yolundan gidenlerden eylesin,

Bizi de Allah en az Erbakan Hoca gibi dert sahibi yapsın.

Derdimizin izini sürdürsün.

Ve derdimiz üzerineyken canımızı alsın.

Amin.