Selamün Aleyküm. Ekim ayı hala turşusunu kurmayanlar için yerli ürünleri pazarda bulacakları son günlerdir.

Büyüklerimiz ‘Bu aya turşu kalmaz, turşunun zamanı ağustos ayıdır’ deseler de  yaşadığımız karantina süreci ya da hastalıklar kış hazırlıklarını geciktirebiliyor maalesef.

Sizler de benim gibi yaptığınız ya da yediğiniz turşularda eskinin tadını alamıyorsanız size ufak bir püf noktası vereceğim. Dün arkadaşımda yediğim turşu  beni eskiden yediğim turşu lezzetine götürdü. Nasıl yaptın diye sorduğumda bahçe suyu dedi.

Kayınvalidesinin bahçeli bir evde oturduğunu suyu bahçedeki çeşmeden doldurduğunu ve turşuyu onunla yaptığını söyledi. Bunca zamandır yüksek binalarda kurup yediğimiz fakat lezzetini alamadığımız turşunun eski tadı olmayınca daha iyi anladım.

Evlerimiz bahçeliydi eskiden. O zamanlarda koca bidonlarla turşu yapılırdı. Bitene kadar lezzetinden ödün vermezdi. Bittiğinde komşunun turşusuna ortak olunurdu. Anne çocuğa tabağı verir emir kipinde çabuk turşu getir derdi. Komşunun çocuğa hiçbir şekilde hayır deme lüksü yoktu ama saygısı sevgisi annesine hiç eksilmezdi.

Şimdilerde mutfaktan tuzu sofraya getirtemiyoruz acaba arada ne fark var? Ne olduysa söz dinlemeyen bir nesil yetişiyor? Evler bahçeliydi. O evlerde yaşam çok zordu. Belki mutfağı bahçedeydi. Bir kaşık almak için sofradan kalksan bile en az 3 dakika sonra sofraya gelebilirdin. Aileler kalabalıktı. Çok yokluk vardı fakat her şeyin bereketi olurdu, kıymeti bilinirdi.

4 duvara sıkışıp kalınca eskiye özlem daha çok artıyor. Sürekli imece usulü iş yapılırdı. Komşular birbirine yardım ederler, acı tatlı günlerde destek olunurdu. Her gün illa hal hatır sorulurdu.

Bahçe suyunu nereden bulabilirim derseniz, örneğin Karatay’da müstakil bir evin kapısını çalarsanız size suyunuzu doldurmanıza izin verir. Eski günlerle alakalı yazılacak çok şey var. Hasılı Kelam bugünün duası Rabbim her daim kapımızı çalacak ya da kapısını çalacağımız komşularla beraber olmayı nasip etsin inşallah.