Akrabalık bitiyor
Zaman geçtikçe insanlar kendi kabuğuna çekiliyor. Bireyselleşmenin kölesi haline geliyor. Özellikle pandemi süreci ile başlayan sosyal mesafe, geldiğimiz süreçte hayatımızın bir rutini haline geldi.
Pandemi süreci ekonomik anlamda, sağlık anlamında ve stratejik anlamda çok şeye etki etti elbette ama bence en fazla da akrabalık ilişkilerine etki etti.
Sosyal mesafe diye diye sosyal anlamda birbirimizin arasında gerçekten de büyük mesafeler koymuş olduk.
Hatta öyle ki, yan komşumuz vefat etse belki de aylarca haberimiz olmaz. Bir akrabamız vefat etse, sosyal medyayı hayatımızdan çıkaralım, ondan da haberimiz olmaz.
İşte o derece bir sosyal mesafe koyduk akrabalarımızla, komşularımızla, sevdiklerimizle aramıza.
Misafirlikler bitti artık. Uzun kış geceleri eksik olmazdı misafirlikler oysa. Artık kimse kimseye gelip gitmiyor, kimse kimsenin kapısını çalmıyor.
En fazla bir telefonla ya da bir mesajla geçiştiriveriyoruz birbirimizi.
Bunu en çok da bayramlarda yapar hale geldik. Sıla-i rahimi bitirdik. Kalıplaşmış hazır kısa mesajlarla bayramlaşıyor, yapmacık bir hal hatır soruyor, sonra da kendi büyük dünyamıza, benliğimize ve bencilliğimize geri dönüyoruz.
Zaman geçiyor, insanlar ölüyor, yeni doğumlar oluyor ama sosyal mesafemiz gittikçe açılıyor.
Ben çok merak ediyorum bizden sonraki neslin akrabalık ve komşuluk ilişkilerini mesela. Bizler adet, gelenek ve göreneklerine bağlı orta yaşlılar olarak bu hale geldiysek; bizden sonraki nesil için diyecek çok şey yoktur bence.
Çünkü onlar hayatı çok daha hızlı yaşıyor, her şeyi çok daha hızlı tüketiyorlar! Sanırım bu gidişle akrabalığı ve komşuluk ilişkilerini de hızla tüketecekler.
Gidişat hiç iyi değil! Akrabalık ve komşuluk artık bitiyor…
