Türkiye’mizin acı gerçeği deprem.

Asrın Felaketi olarak adlandırılan, yüreklerimizi yakan, acısı hiç geçmeyecek olan 6 Şubat depreminin üzerinden tam bir yıl geçti. Üzerinden bir yıl geçti ama ağrısı hiç dinmedi.

Hepimiz biliyoruz ki deprem ülkesiyiz. Ama böylesi bir depremi hiç kimse beklemiyordu. Bizlerin uzaktan takip ettiği, televizyonlardan, sosyal medyalardan üzüntüyle izlediği anları, binlerce insan birebir yaşadı. Öyle bir felaketti ki birçok görsele bakmaya, videoyu izlemeye içimiz elvermedi. Ama oradaki kardeşlerimiz bunları yaşadı. Kimisi annesini, kimisi babasını, kimisi kardeşini, kimisi arkadaşını, kimisi her şeyini kaybetti.

Konya ise Hatay’ın kardeş şehri oldu. Konya, Hatay’dan hiçbir zaman elini, desteğini çekmedi. Bizler de Konyalı vatandaşlar olarak en ufak bir destek sağlamak için elimizden geleni yaptık. Öyle ki bazen elimizden hiçbir şey gelemedi. İşte tam da o an ellerimiz duaya açıldı.

Umuyoruz ki böyle bir felaketi bir daha yaşamayız. Depremde yakınlarını kaybeden kardeşlerimize de başsağlığı diliyorum. İşte bu yaşananları unutmadan, derste almalıyız. Depremin ne zaman, nereye geleceği belli değil…

Deprem ülkesi olduğumuz gerçeğini kabullenmeliyiz ve buna göre hareket etmeliyiz. Yapılarımızı, zeminlerimiz, denetimlerimizi buna göre yapmamız gerekiyor. Biraz kar, canlarımızdan mı önemli? Cebe girecek haram para, insanlardan daha mı kıymetli? Yaşadığımız depremde gözlemledik ki ihmal çok büyüktü. Evet, depremin büyüklüğü ve şiddeti çok fazlaydı. Ama ne yazık ki yapılarımızın birçoğunda ihmal vardı…

Deprem bölgelerimizde çalışmalar halen devam ediyor. Her ne kadar zor da olsa yaralar sarılıyor. Ülkemizin böyle bir felaketle tekrar karşı karşıya kalmaması ise tek temennimiz…