*Ülke olarak yaşadığımız afet savaş gibiydi. Hatta savaştan daha kötüydü. Çok ani oldu, ardı ardına 2 büyük afet oldu. Yaşadıklarımızı en çok Almanya üzerinden tanımlayabilirim. 2.Dünya savaşından sonra çok hızlı kalkındılar. Geliştiler. Almanya ve Japonya'nın İkinci Dünya Savaşı'ndan sonraki askeri işgalleri, yenik düşmüş bir ülkenin ekonomik ve sosyal olarak yeniden inşasının modern zamanlardaki muhtemelen en belirgin iki örneği. Biz de kolaylıkla yapabiliriz. Farklı şehirlerde, genellikle planlamanın depremden önce nasıl işlediğine bağlı olarak, sorunlara çeşitli şekillerde yaklaşmalıyız. Uzun zamandır konu çok net. Tarihi sokak planlarını kullanan ve geleneksel kent yoğunluğunu koruyan kentler, kentsel mekânı modern bir biçimde açan kentlere göre daha cazip yerler haline gelir. Mayıs 1945'te Almanya karışıklık içindeydi. Köln'deki evlerin %66'sı yıkıldı ve Düsseldorf'ta evlerin %93'ünün oturulamaz hale geldi bazı büyük şehirlerdeki yıkım inanılması çok zordu. Ekonomi durma noktasında ve müttefikler tarafından verilen talimatları uygulayacak hükümet kalmamıştı. Milyonlarca insan evsiz ve artık var olmayan evlere dönmeye çalışıyordu. Şehirlerden tahliye edilen veya hem doğu hem de batı cephelerindeki çatışmalardan kaçmaya çalışan almanları, Avrupa'nın dört bir yanından eski zorunlu işçileri yerinden edilmiş kişiler olarak bilinirler ve Çekoslovakya'dan veya eski almanlardan sınır dışı edilen etnik almanları içeriyordu. Doğu bölgeleri artık Polonya'ya devredildi.

**Almanya'da yeniden yapılanma planlaması üzerindeki etkisi mülk sahibi olan insanlar, hasar gördükten sonra onları hemen restore etmek istediler. Bombalama sırasında insanlar hemen işyerlerini ve evleri restore ediyorlardı. Ancak planlamacılar genellikle bir şeyleri değiştirmek isterler. Trafiği karşılamak için büyük yeni caddeler inşa etmek istediler. Çoğu insan, kasabalardaki siyasi yapılara ve bunun gibi sorunları uygulayıp uygulayamayacaklarına bağlıydı. Planlamacılar şehirleri değiştirmek istediler. Köln'de, savaştan sonra etraftaki sokakları genişletmek istedi, ancak sakinlerin çoğu hayır dedi ve bu fikri reddetti. Dar genişlikleri, o sokakların ve o mahallenin karakterinin bir parçasıydı. Bunlar şehirlerin üzerinde düşünmesi gereken önemli konulardı. Otomobil ve otoparka göre ne kadar belirlenmeliydi. Düşünme kısmen erken başladı çünkü savaştan önce birçok şehrin dönüştürüldüğünü görmek istiyorlardı. Gösteriler için geniş alanlar açmak istediler. Otomobiller için geniş caddelerle ve gökdelenlerin inşasıyla modernize edilmiş şehirler görmek istiyorlardı. Pek çok şehirde sadece Berlin'de değil, Hamburg'da ve başka yerlerde savaştan önce bunları düşünmeye başlayan planlamacılar vardı. Bombardıman başladığında, bunun kendilerine modernizasyon planlarını daha kolay uygulayabilecekleri bir yol sağladığını düşünüyorlardı. İşler öyle yürümedi. Savaştan sonra şehirler, toparlanmalarına yardımcı olacak planlamacılara ihtiyaç duyduklarını söylediler. Diğer şehirlerden planlamacıların, şehirlerini dönüştürmelerini söylemesini istemiyorlardı. Almanya'yı sözgelimi Japonya'dan veya Sovyetler Birliği'nden farklı kılan bir diğer husus da Almanya'da 1949'un sonlarına kadar ulusal bir hükümetin olmamasıdır. Japonya ve Sovyetler Birliği'nde durum buydu. Çoğu zaman, hükümetin yeniden yapılanmanın nasıl yapılacağına karar vereceği yönünde bir tutum vardı. Almanya'da talimat ve para dağıtan bir hükümet yoktu. Yerel halkın kendi başlarına yeniden inşa etmesine izin vermek zorunda kaldılar. Bu, Almanya'daki yeniden yapılanma için durumu biraz farklı kıldı.

***Savaştan sonra Almanlar da işleri oldukça hızlı bir şekilde nasıl organize edeceklerini ve yapacaklarını anladılar. Enkazları temizlemek için çok sayıda kadın örgütlendi. Birçok erkek öldürülmüş ya da savaş esiriydi. Savaştan hemen sonra, yerel yönetimler molozları temizlemelerini istemeye teşvik edildi. Moloz kaldırmanın profesyonelleştirilmesi oldukça tartışmalı hale geldi. İşgal altındaki bölgelerde yol yapan müteahhitler, savaştan sonra bu yerlerden dönerek moloz temizleme işine başladılar. Almanya'nın pek çok yerde haklı olduğu şey, Köln'de sadece eski Gotik katedrali değil, Roman kiliselerini yeniden inşa etmek gibi kentsel kimliğin temel unsurlarını korumaktı. Bu tür şeyler, Münih veya Köln gibi şehirleri görülmeye değer kılmak için hayati önem taşıyor. Bu yapılan gerçekten önemli bir şeydi. Şehirlerin tarihi karakterini yeniden tesis etmek hayati önem taşıyor. Otoparklar vs. ile yepyeni ve otomobil merkezli bir şehir olmak zorunda değiliz demek önemliydi otomotiv devi olan ülke için.

****Sonuç olarak; Savaş sonrası Almanya için çok önemli olan tek şey dönemin dehşetinin sorumluluğunu kabul etmesiydi. Gsm operatörleri bu savaşın en büyük kaybedenidir. Anlayana Alamanya, anlamayana Japonya iyi bir örnek. Ülkemizin en büyük gücü gençleridir. Gençler gelecektir.