Hayatımızda ki bağımlılık
Teknoloji küçükten büyüye hepimizi çok kolay elde etti. Önce televizyonla başladı bu süreç.
Sonra bilgisayar teknolojisinin gelişmesi ve internetin devreye girmesiyle de TV'nin pabucu kolayca dama atıldı. 2 yaşında bir bebek dahi minik parmaklarıyla hâkim olabildiği bu ekranda kendine bir şeyler bulabildi. Bu hızlı değişim kültürleri ne olursa olsun insanların sosyal yaşamında değişikliklere yol açtı.
Bebekler ve çocuklar anne babasından daha çok ekrana bakmaya başladılar. Benim minik kızım 7 aylık olmasına rağmen tüm oyuncaklarını bırakıp telefonla oynamak istiyor. Ağladığında, huzursuz olduğunda sussun diye eline veriyoruz. Bu iş anne babaların ya da bebeğe bakım veren kişilerin de işine de geldi.
Çocukla zaman geçirmek, oyun oynamak, sohbet etmek gerekiyor. Zihni ve bedeni yorgun anne babaların kurtarıcısı oluyor. Haberleşme imkânları arttıkça daha fazlasını istemeye başladık. Her an haber alma ve haber verme isteği oluştu. Sohbet etmek neredeyse imkânsız hale geldi. Masa başındaki herkes elinde akıllı telefon ve ekranla meşgul oldu ara sıra da göz teması kurmadan konuşuyorlar Bu durum öyle garip bir hal aldı ki, aynı mekândayız ama yabancı gibiyiz sürekli telefonla uğraşıyoruz.
Çocuklar, bebekler sevdiği oyuncaklarıyla oynamaz, sokağa çıkmaz oldular. Artık komşuluk ilişkileri de bitti her şeyi internet veya telefon ile haberleşiyoruz. Çocuklarımız bayramda gezmek istemez hale geldi internet yok diye. Bu durum iyiye gitmiyor ilerde birkaç sene sonra çocuklarımız akrabalarını arkadaşlarını bilemeyecek.
Bu duruma göz yummayalım. Evlatlarımızı internet bağımlısı yapmayalım…
İyi günler
