Aileye katılan her bebek herkes için bir neşe kaynağıdır aslında. Abi ve ablalar aynı anne ve babalar gibi karşılamayı kendilerine has bir heyecan, merak, gurur, ilgi şefkat yaratır.

Büyük çocukların, kendilerine kardeş gelmeden önce ön bir hazırlık yapmalıyız. Mümkün olduğunca erken başlayalım. Çocuklar, anne babaların özel konuşmalar yapmaya başladığının, annelerinin zaman zaman yorgun hissettiğinin ya da karnı büyüdüğü zaman bir şeyler olup bittiğinin farkındalar, aslında onlar da biliyorlar.

 Geleceğe yönelik hazırlıklar yapmak çocuğunuzun bebeğe uyumlandırılmasını kolaylaştırıldığı gibi bebeğin gelmesiyle birlikte kaçınılmaz olarak ortaya çıkan birçok duyguyu, davranışı anlamak açısından da faydalı olur. Doğumdan önce hastaneyi ziyaret etmek kardeşler için olayın gizemini ortadan kaldırmaya ve kaygının azaltılmasına yardımcı olacaktır. Aile ebeveyn olarak bilgilendirmeler yapmalıdır. Çocuğunuzun zihninde belirsiz olan, onunla kimin ilgileneceğini annesinin ne kadar süre ortalarda olmayacağını, babasının evine ne zaman geleceğini, annesini hangi hastanede ne zaman ziyaret edebileceğini çocukların bilmesi gerekmektedir. Bunu yaparken okul öncesi çocuklar için görsel hatırlatıcılarla bunun desteklenmesi gerekmektedir. Görsel hatırlatıcı çocuğu güvende tutar. Örneğin çocuğunuz için yaptığınız planı bir kâğıda yazın ve görünür bir yere yapıştırın. Küçük yaştaki okuma bilmeyen çocuklar için görsel hatırlatıcılarla güven duvarı oluşturulabilir.

Bebek geldikten sonra neler yapmalıyız?

Her kardeş için birebir zamanı planlayın. Çocuğun anne ve babasıyla ayrı ayrı özel olarak geçireceği bir zaman olmalıdır. Bu zamanı aile kendisine göre belirlemelidir. Bu günde 15 dakika da olabilir ya da bir akşam üstü de!

Çocuklarınızın ailede özel bir yeri olduğunu onlara sık sık hatırlatın. Kimsenin onların yerini alamayacağını ve her birinin eşsiz olduğunu anlatın. Ayrıca bebeğin ailenin yeni bir üyesi olduğunu ve o geliyor diye kimsenin ayrılmayacağını da açıkça belirtin. Büyük çocuklarınıza onları oldukları gibi sevdiğinizi hatırlatın. Büyük çocuklarınıza tekrar tekrar bebek kalmalarını dilemediğinizi bilmelerini sağlayın. Genellikle bebek doğduktan sonra bunları sağlayın ve davranışsal anlamda gerilememek için “Annem ve babam bu bebekle çok mutlu, bebekleri gerçekten seviyor olmalılar, bebek gibi davranırsam belki beni de severler” düşüncesine girmemeleri için davranışsal anlamda çocuklarınıza bol bol sarılın.

Çocuklarınıza kendi bebeklikleriyle ilgili hikâyeler anlatın, fotoğraflar, albümler gösterin. Bunlar hali hazırda onların bu durumdan geçtiğini düşünürler. Gözünüze batmayacak şekilde uygun anları, çocuğunuza büyük olmanın faydalarını bahsedin. Örneğin, “Bebek yalnızca süt içebilir, senin gibi dondurma yeme şansı yok.’ Kardeşin bizimle yüzmeye gelmek için çok küçük senin gibi büyüyene kadar gelemeyecek’ diyebilirsiniz.

Kesinlikle kıyaslamadan uzak durun. Büyük çocuğunuza bebekle ilgileniyorken bile onu düşündüğünüzü söyleyin. Anne ve babalar bunun aşikâr olduğunu düşündükleri için genellikle çocuklarının bu söylemlerini düşünemeyebilirler. Ancak bunu paylaşmak çocukların hissettiği kıskançlığı biraz daha hafifletebilir.