205 canımız dedim 301 oldu yitik canlar. Temenni ettik Allah’tan kalsın diye o kadar…ama ne çare Takdir-i ilahiyle biçilmiş ömre… İnanmaktan da öte gerekir, teslim olmaktır bazen kadere…

Takdir-i ilahi yada mukadderât kelimelerine öfkelenen dostlar…ya da birbirlerinin dostları olma telaşesiyle kendini unutanlar… sözüm size değil, millet olma bilinciyle doğmuş, kardeşliği ve acıyı ortak değerler bilen tüm merhamet sahiblerine. Öyle ya! Ağıtlar sel sel olmuşken acaba Soma’da bize ne çıkar diyen ölüleşmiş bedenler.

Hiç mi utanmadın “onlar müstehak” derken ya da Allahtan da mı korkmadın sokakları karıştırıp millet malını talan ederken, halbuki  daha yürek yangısı bitmeden…

Sizleri hangi kültür yetiştirdi Allah aşkına, iktidar olmak mı hevesiniz insanlığınızı bu kadar ayaklar altına almaya sebep. Her gün mescid çevresinde oynarken bir gün hastalanıp gelemeyen ve sırf bu yüzden Musevi bir aileye ziyarete giderek evladınızı merak ettik de ziyaretinize geldik diyen Peygamber(sav) ve güzîn sahabeleri….Ne güzel yaşayan bir yüreğe ve merhamete sahip olmak!…. 

İçiniz rahat olsun, olur da yolu düşerse torunlarınızdan biri, hatırlatmayız o’na sizi. Zaten unutulmaya mahkum insanlarla tanıycaz sizleri… Yaşadığına inandığımız şehitler ve öldüğüne inandığımız yaşayanlar.. Bence o bedenle gezmeyin yada bağışlayın ölünce tüm bedeninizi… Beden Ruhla değerlenir çünkü. Zannetmeyinki sadece Ruhundan ayrılmış bir beden ölür ve toprağa girer. Toprak üstende hareket halinde bedenler de var….. ve yaşayan ölüler….