Her hafta öldük öldük dirildik. Kağıt kalem elimizde puan hesabı yaptık. Atılan her bir gol ihtimalleri değiştirdi. Son hafta karşılaşmaların ilk yarıları sona erdiğinde Konyaspor düşüyordu, sonrasında kırmızı alarm bir Konyaspor bir Ankaragücü için yandı, Trabzonspor Ankaragücü karşılaşmasının 86. dakikasına kadar tehlike çanları Konyaspor için çalıyordu, Trabzonspor 87. dakikadan sonra golleri bularak Konyaspor’u da ligde bıraktı.

Ligden düşen Pendikspor’un Gaziantepspor’u yenmesi pek olası görünmüyordu. Nitekim Gaziantep kazandı. Hafta içi İlhan Palut pek çok oyuncusunun sezonu kapattığından dem vurarak Hatayspor’un işini kolaylaştıracağının sinyallerini veriyordu. Trabzonspor ise Türkiye Kupasını kaybetmiş, ligdeki yerini de garantilemişti. Aslında çanlar Konyaspor için çalmaya başlamıştı. Konyaspor’un kendi işini kendisinin bitirmesi ve en az bir puan alması gerekiyordu. Galatasaray’ın oyunu rölantiye alacağı beklentisi vardı. Ancak öyle olmadı, Galatasaray Konyaspor’un üstüne üstüne geldi, Konyaspor’un gardını düşürdü. Kabul edelim Konyaspor’un mevcut kadrosunun Galatasaray’dan puan alacak kalitesi ve gücü yok. İş biraz futbol şansına kalmıştı. Skor 3-0’a geldiğinde ise bütün ümitler Trabzon’a bağlanmıştı.

Aslında Trabzon’da da işler Konyaspor için iyi gitmiyordu. Uğurcan, Onuachu kadroda yoktu. Denswil maç öncesi ısınırken sakatlandı. Bardhi maça iyi başladı ancak sakatlanıp çıktı. Ankaragücü penaltıdan öne geçti. Trabzonspor buna rağmen maçı bırakmadı. Skor 1-1’e geldiğinde Ankaragücü ve Konyaspor tahterevallinin iki ucuna oturmuştu. Ankaragücü 2-1 öne geçinde herkes Konyaspor’un düştüğünü düşünüyordu. Ancak Emre Belözoğlu’nun yanlış taktik ve değişiklikleri Trabzonspor’un maçı bırakmaması, Trabzonspor kalecisi Muhammet Taha’nın kritik kurtarışları ve Enis Destan’ın sahne almasıyla Trabzonspor 4-2’yi yakalayıp adeta Konya’nın plaka numarasına nazire yapar gibi Konyaspor’u bir 26 Mayıs akşamı karşılaşmaların bitimine çok az bir süre kala ligde bıraktı.

Yine bir 26 Mayıs akşamında 2013 yılında bir yıllık aradan sonra süper lige merhaba diyen Konyaspor bu sefer sadece kümede kalma savaşı değil bir var olma mücadelesi verdi. Bu ekonomik yapıyla Konyaspor ligden düşseydi , geri dönmesi neredeyse imkansız bir hal alacaktı. Herkes 2002-2003 sezonundaki gibi bir mucize bekleyecekti. Başkan Ömer Korkmaz ve yönetimi büyük fedakarlıklar yaparak Konyaspor’u büyük bir kaostan çıkardı. Önceki yönetimlerin yaptıkları hataları mevcut yönetim toplamaya çalıştı. Allah da yüzümüze baktı, Konyaspor ligde kaldı.

Son olarak lige çıktığımız 11 yıllık süreçte Konyaspor iki kez lig 3.sü, bir kez Türkiye Kupası Şampiyonu, bir kez Türkiye Süper Kupası Şampiyonu oldu. Üç kez ülkemizi Avrupa Kupalarında temsil ederken üç kez çok ciddi şekilde küme düşme tehlikesi atlattı. Bugün geldiğimiz noktada 11 yıllık süreçteki başarıların yönetimlerle bir alakası olmadığı tamamen Aykut Kocaman ve İlhan Palut’un teknikdirektörlük başarıları olduğu aşikar. Önceki yönetimlerin Aykut Kocaman’ın 2017’de borçsuz bıraktığı kulübü 7 yıl içinde borca batık hale getirdiğini gördük. Kulüp yine neredeyse sahipsiz kalacakken Ömer Korkmaz ve Adem Bulut gibi isimlerin takıma sahip çıkıp canhıraş bir mücadele verirken takımı bu hale düşürenlerin ise üç maymunu oynadıklarına üzülerek şahit olduk.

Mevcut yönetimin de elbette hataları oldu. Ancak iyiniyetli çabalarını gördüm. Bu sebeple yazılarımda, yorumlarında hep yapıcı olmaya çalıştım. Konyaspor taraftarının açlık grevi yaptığı kulübün kapısına kilit vurulup kayyuma düşeceği zamanlar hala hatırımda. Bu senaryonun tekrarlanmaması için çok dikkatli adımlar atılması gerekiyor. Bu yıl ligde kaldık, ancak her şey bitmedi. Konyaspor transfer yasağını çözüp düşük bütçeler ile büyük işler başarmak zorunda.