VARLIĞIN KULLUK SÖZÜ
Hepimizin belleği unutamadığımız çocukluk anılarıyla doludur. Bu anılarımızın bazılarını sohbetlerimizde sık sık dile getirir, o günleri anmak ve o günlere ait hatıraları anlatmaktan zevk duyarız. Bu anılarımızdan bazıları, adına “Hoca mektebi” dediğimiz mekanlarda geçmiş acı ve tatlı hatıralardan ibarettir. O günlerde buralarda öğrendiğimiz dinimize ait bilgiler hala dünmüş gibi taptaze durur belleğimizde.
Hoca mektebinde hoca efendi bize; “Ne zamandan beri Müslüğmansın?” Diye sorar, biz de cevaben, “Kalu Bela’dan beri müslümanım” Derdik. Tabi ki o yaşlarda “Kalu Bela” ve “Elest bezmi”n anlamını henüz kavramaktan uzaktık.
Bu gün hala belleğimizde yer alan bu bilgileri, hem anlamı ve hem de lafzı itibariyle yeniden hatırlayalım isterseniz.
Prof.Dr. İskender Pala, Kitab-ı Aşk adlı eserinde bu konuyu şöyle dile getirmiştir.”Kur’an’da anlatılır ki (Araf; 171-172) Allah, Dünyada hiç bir şey yok iken ruhlar alemini yarattı.Orada bütün ruhları bir araya toplayıp sordu: Elestü bi-Rabbikum?” Yani ben sizin Rabbiniz değilmiyim? Ruhlarımız bu soru karşısında Kalü Bela! Yani dediler ki, Evet (Şüphesiz sen bizim Rabbimizsin). Bu meclis (Ezel bezmi, Elest Meclisi) varlığın ilk toplantısı idi ve bütün ruhlar orada birbirlerine şahit oldular; Ta ki Dünya’ya geldikleri vakit bu sözlerinden dönmesinler..
Ezel bezmi öyle bir meclis idi ki, orada yan yana olanlar, yakın olanlar, birbirini görenler, birbiriyle konuşanlar, Bu dünya’ya geldiklerinde de bir biriyle yan yana ve yakın olur, buluşur veya konuşurlar. İnsanlar arasında çağ farkları, uzaklık ve yakınlıklar ile biganelik ve aşinalığın temeli işte o ezel dününe dayanır. Bu durumda Dünya, ezelden kader olarak yazılanın vuku bulduğu (kaza) bir duraktır; o kadar. Bu durakta aşkın ve aşığın nasibi de ezel günündeki durumuyla bağlantılı olarak bu Dünya’da görünürlük ve yaşanırlık kazanır.”
Allahü Teala, kıyamete kadar doğacak bütün insanların ruhları ve baba sülbündeki zerreleriyle ilahi bir anlaşma yapmıştır. Bu anlaşma ile ruhlar Yüce Allah’ın birliğini ikrar etmiş, Rab’lığını da tasdik etmişlerdir.
Ruhlara”Elestü bi-Rabbikum?” Ben sizin Rabbiniz değilmiyim? Diye soran Rabbimize, cevaben;“Kalü Bela!”( Evet, şüphesiz sen bizim rabbimizsin) diyerek ve onun birliğini ikrar edip, Rab’lığını tasdik etmiş isek, bizi eşrefi mahlukat olarak yaratıp, zatımıza her türlü güzelliği bahşeden Yüce Rabbimizin emirlerini tutup, yasaklarından sakınmaya azami derece de özen göstermemiz gerekmez mi?
Yüce Rabbimize müşfik bir kul, Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’e layık ümmetler olmamız dua ve niyazı ile..
Sağlıcakla kalınız.
