Eylül...

Eylüldü geldiğinde;

Rüzgâr utanıyordu esmeye;

Olanla yetiniyordu anneler.

Kanaatkâr yürekler,

Sevgiyi yudumluyordu hiç durmaksızın;

Bir yaprak gibi koparıyordu anneleri;

Çekip alıyordu çocuklardan,

Gözyaşlarına bakmaksızın.

Eylüldü geldiğinde;

Ölümün ardı sıra gidenlere,

Martılar çığlıklarıyla ağıt yakıyordu;

Olanlara aldırmıyordu bile şehir.

Son demlerinde,

Buruk bir sesle,

"Bu yollarda bende yolcu oldum mu acaba" diyordu annem.                                                                                 

Eylüldü geldiğinde;

Yapraklar örtüyordu, açılan yaraların üstünü;

Hırçındı deniz;

Ay gizlemişti yüzünü;

Toprağa ektiğimiz acı, tazeydi henüz.

Eylüldü geldiğinde;

Kolaylığın öncesindeki, zorluğu yaşamaktaydı asi ruhlar; 

Ahdini tazeleyen yağmur, değince cansız bedenlere;

Arş'ı inletecekti çektiğimiz ah'lar. 

Eylüldü gittiğinde;

Bil ki yanında olacağım;

Rüyalarım bittiğinde...

Blog adresim: kaanbilgekutadgu.blogspot.com.tr

https://twitter.com/kaanbilgekutadg

https://www.facebook.com/kaanbilgekutadgu