Kalanların duygusu

Ben Kaldım

Yıllar sonra merhaba / Hiç değişmemiş miyim! / Olur mu hiç, kış günü gibi kısaldım

Hani bırakıp gitmiştin ya beni / Aslında sen gitmedin, ben kaldım

Ne bir yuva kurdum / Ne karıştım çoluğa çocuğa / Bekledim, yedim içtim, nefes aldım / Yarınlarım seninle gitmiş o gün meğer / Aslında sen gitmedin, ben kaldım

Hayattan, mutluluktan / Hayallerden, düşlerden uzak / Pencereme konan kuşları göğe saldım / Yitip gitmedin o caddenin sonunda /Aslında sen gitmedin, ben kaldım

Kuğulardan kuytulara kaçtım / Güzel demedim senden sonra güzele / Yalnız gecelerin kapısını çaldım / Kayıp gittin gökyüzünden yıldızlarla / Aslında sen gitmedin, ben kaldım

Yüzünle doğdu sabah güneş / Kapılarım pencerelerim sana açıldı / Ben kendi hayatımda bir masaldım / Kimse ermedi muradına burada /Aslında sen gitmedin, ben kaldım

İnsan hayatı kazanımlar ve kaybedişlerden mülhemdir. Kazanmak ne kadar güzelse kaybedişler de o kadar zor ve meşakkatlidir. Bir de gidenler, terk edenler vardır, umutlarımızı, hayallerimizi, sevinçlerimizi alıp götürenler. Gidenlerin ardından bakmak, gidişlerini durduramamak, elinden hiçbir şeyin gelmemesi anlatması imkânsız bir çaresizliktir. Gidenin istekli ya da isteksiz gidişi, bizim onunla gidemeyişimiz, hepsi bir karanlık tünelin başlangıçlarıdır. O tünel öyle uzundur ki ömür boyu o karanlıkta yürürüz artık. Önümüzü aydınlatan tek ışık gidenin gözlerinden yadigâr kalan bulutlu bir çift gözün loş aydınlığıdır.

Beklersin, uzun yıllar geçer, yaşlanırsın. Geçen yıllara acımazsın, gelmediğine acıdığın kadar. İhtiyarlık eşiklerden girip içine oturduğu gün insan yıllar önce gidenle bir daha vedalaşır, çünkü o gün yalnızlık en baştan yenilenir içinde. Bari kalan kısa ömrümde yanımda olsa dersin. İçinde bir eylül rüzgârı eser. Kapını örtüp kışa varmadan içeri girerken gölgene onun gölgesi değsin istersin ve şiir dökülür dudaklarından.

Eylülle Gel Bari

Takvimin tam yerindeyiz / Yaprakların titrediği aydayız / Yeniden doğup bugüne yetiştim

Hani neredesin ey sevgili / Ben sana eylülle gel demiştim

Baharın yazın orada kalsın / Onların olsun hatıraların gün gün /Aklımı yitirmiş, kafayı yemiştim /Her türlü mihnetine razıyım / Unutma eylülle gel demiştim

Uzun günler uzun hasretler / Birer birer düştü yapraklar gibi / Ben de en az onlar kadar değiştim / Yüzüme değil kalbime bakmaya / Çalıp da kapımı eylülle gel demiştim

Ne şiirler döktüm yollarına / Gurbete dönen şu sılamda /Her gün kalbimle çeliştim / O hemen gelsin derken sana / Ben eylülle gel demiştim

İşte geldi o mevsim / Zamanı ayartamadım gönlümce / Saçlarımda akları hazanla üleştim / Bana nisanı mayısı vermezsin diye / Sana eylülle gel demiştim

Sevgiyle kalın.