Kişinin aylık maaşı bin 400 lira.

800-900 lira ev kirası veriyor.

Ev ise 600 liralık…

Bu parayı vermeye mecbur.

Çıktığı an ev bulamama ve bulsa da daha yüksek kirada oturma ihtimali yüksek.

Çünkü kiralar çok hızlı artıyor.

Satılık daire çok kolay bulunsa da kiralık daire yok denecek kadar az.

Emlakçılar kiralık ev arayan listesi yapmış. Liste uzayıp gidiyor.

Kiralık evde oturmak o kadar kolay değil parası olmayana.

Uzun uğraşlar sonucu ev bulunsa da bir de emlakçıya en az kira bedeli kadar ücret ödeniyor.

Kimi memur kefil istiyor.

Kimi 3 aylık, 5 aylık peşinat istiyor.

Asgari ücretle çalışan birinin bu ücretleri karşılaması neredeyse imkansız.

Ev bulmak ayrı bir mesele, o evde oturmak ise ayrı bir mesele…

Kolay değil…

Hiç olmadık evlere, bin 200, bin 300 lira kiralar isteniyor.

Dilin kemiği yok. Rastgele…

“Ali evini bin liraya kiraya verirse, ben de bin 200 liraya veririm” mantığı…

Hatta kimi az vergi verebilmek uğruna, kirayı düşük bile gösteriyor.

Bir de daha fazla para kazanmak uğruna piyasayı yükselten emlakçılar var.

Ne tuttururlarsa… Serbest piyasa…

Şuan en kötü evlere bile 600-700 lira kira bedeli isteniyor.

Herkes “el insaf” dese de çok işe yaramıyor.

Çünkü mecbura kalan bu evleri tutuyor.

Merak ettiğim husus; kiraları bir anda kim veya kimler yükseltiyor?

Bunun bir orta yolu yok mu?

İnsanların zor durumundan yararlanmamak gerek.

“Haram-helal ver Allah’ım, senin kulun yer Allah’ım” mantığı ne kadar doğru?

Kantarın topuzunu kaçırmayalım…

Ev geçindirmek kolay değil.

Geçen yıl 750 lira kira istenen eve, bu yıl bin 100 lira kira isteniyor.

İşe yaramayacağını biliyorum ama ben de herkes gibi “EL İNSAF, NA İNSAF (insafı bulunmayan)” diyorum.

Bu konuda artık bir denetim ve düzenlemenin gerektiğini de düşünüyorum.