Bu haftaki yazımda hem bir engelli olarak hem de engelli arkadaşlarımla yaptığım sohbetlerden öğrendiğim engelli sorunlarıyla yakından ilgili biri olarak, engelli vatandaşlarımızın sorunları ve onların taleplerini dile getirmek istiyorum. Kendi tecrübelerimden de yola çıkarak şunu öncelikle belirteyim ki artık engelliler, akülü ve manüel araçlarıyla hayatın içine büyük bir oranda girmiş durumda. Bu sosyal hayata katılım psikolojik olarak da verimlilik olarak da bizlere moral motivasyon açısından olumlu yansımakta. Tabiidir ki bunun bazı zorlukları da beraberinde gelmekte. Konya şehir ve idareciler anlamında oldukça iyi durumda, kaldırım ve yol düzenlemeleri, bazı yerlerde sorun olsa da büyük ölçüde iyi durumda. Ayrıca çeşitli yerlere kurulan akü şarjı için, baz istasyonları da güzel bir hizmet, tabi sayıları çoğaltılabilir. Bu konularda Başta Büyük Şehir olmak üzere bütün belediyelerimize teşekkür ediyorum. 

 

 

Burada Konyalı engelliler olarak bazı isteklerimizi de dile getirmek isterim. Sosyal hayata katılan engellilerin en büyük zorluklarından birisi kullandıkları araçların tamir ve bakımlarında karşılarına çıkıyor. Hem yolda kaldıklarında hem de genel bakım gerektiği zamanlarda, maddi açıdan da aracın gerekli yerlere götürülüp getirilmesinde de sorunlar ortaya çıkıyor. Gerçekten de en ufak bir tamirde bile büyük paralar isteniyor. Zaten kısıtlı gelire sahip olan engelli arkadaşlarımız çoğunlukta ve bu meblağları karşılamakta zorlanıyorlar. Bu konuda belediyelerimizin ve Sakatlar Derneği’nin iş birliğinde bir engelli tamir istasyonu kurmaları bu konuda bütün sorunları çözer diye düşünüyorum. Buca Belediyesi bunun ilk örneğini hayata geçirmiş ve Buca’daki engelli kardeşlerimize hizmet veriyor. Bu örnek incelenebilir ve buradan yararlanılabilir. 

 

 

İkinci bir istek ise futbol maçlarıyla ilgili. Şu pandemi günlerinde malum maçlara seyirci alınamıyor. Boş stadyumlarda müsabakalar yapılıyor. Stadyumların belli yerlerine, sosyal mesafeler ayarlanarak engellilerin bu dönemde maçları izlemelerinin sağlanması hem oyuncuların motivasyonunu artırır hem de engellilerin kısıtlı dünyalarına büyük bir pencere açılır. Buradan başta Futbol Federasyonu olmak üzere bütün yetkili makamlara sesleniyorum. Lütfen bu konu üzerinde bir çalışma yapın ve güzel bir hizmetin mimarları olun. Bu konuda kendi düşüncemi ve yaşadıklarımı da anlatmak isterim. Yaklaşık üç yıldır maçlara gitmiyorum. Bu zaman diliminden önce yen stat yapıldı artık güzel bir şekilde maçları seyredeceğim hevesiyle maçlara gidiyordum. Önce stadın orta katında asansörle çıkarıyorlar oradan seyrediyorduk maçı. Ancak seyretmek ne mümkün, önemli pozisyonlarda önümüzdeki seyirci arkadaşlar ayağa kalkıyor ve biz ne pozisyonu ne de olası golü görebiliyorduk. Önceleri düzeltilir diye yine de gittim maçlara. Ama maalesef düzeltilmedi, sonra da aşağıya, saha kenarına almaya başladılar bir kısım engellileri. Burada da emniyet mensupları, kameramanlar, foto muhabirleri ya önümüzde dikiliyorlar ya da oradan oraya koşuşturup duruyorlardı. Burada da maalesef maç keyfini yaşayamıyorduk. En de şahsi olarak çok istememe rağmen maçlara gitmeme kararı aldım. Bu durumun da maçlar seyircili oynanmaya başladığında düzeltilmesi gerek. 

 

Bu konuların dile getirilmesinde ve ilgili makamlara ulaştırılmasında Konya Sakatlar Derneği Başkanı Ahmet Mıhçı beye de ricamız olsun. Lütfen başkanım bu konuları gerekli makamlara iletin. Ayrıca bu konuda Gönül Gözü Derneği Başkanı Derviş Ahmet Şahin Bey’in de hassasiyetlerini bekliyorum. 

 

Hayat herkes için çeşitli zorluklar içerir. Ancak engelli olmanın birçok açıdan da zor olduğunu, hakkaniyetle düşünen herkes bilir. Yarın kimin ne olacağı belli olmaz derdi eskiler. Evet gerçekten de hayatın bize neler getireceğini bilemeyiz. Onun için, ben empati kelimesini sevmiyorum, diğerkam olmak gerekiyor. Başkalarının hayatını kolaylaştırmak hem karşıdaki insanı hoşnut eder hem bizim kendimizi iyi hissetmemizi sağlar hem de Yaradan karşısında iyi bir kul oluruz. Lütfen sevgili arkadaşlar. Akülü araçların kaldırımdan yola geçiş yerlerine araçlarınızı koymayın. Kaldırımlara park etmeyin. Bir engelli gördüğünüzde ona acıyarak değil, gülümseyerek bakın. Çaktırmadan ona yardımcı olun. Ve her engelliye dilenci muamelesi yapmayın. Hâllerini hatırlarını sorun. Mümkünse arkadaşlık kurun. Onların yalnızlıklarına, gönlünüzdeki muhabbetten götürün. Özellikle engelli yakını olanlar haftada en az bir arayın sohbet edin. Emin olun ki bu size de iyi gelecektir. 

 

Sevgiyle kalın.