Cevher Har'da İnsan Dar'da

Hayat, bazen üst üste gelen zorluklarla bizi sınar. O anlarda çoğu zaman neye uğradığımızı şaşırır, neden bunların başımıza geldiğini sorgularız. Oysa tam da bu anlar, içimizdeki cevherin ortaya çıkması için bir fırsattır. Çünkü nasıl ki değerli taşlar yerin en derininde, büyük baskılarla şekillenir se; insan da en çok darda kaldığında büyür, gelişir ve kendini tanır. Hayatın ateşi bazen yakar, bazen kavurur. Ama tıpkı bir madeni işlemek için nasıl ateşe ihtiyaç varsa, insanın da gerçek potansiyelinin açığa çıkması için dar zamanlardan geçmesi gerekebilir. Bu yüzden derler ki: “Cevher har’da, insan dar’da işlenir.”

Cevher, yani maden, har dediğimiz yüksek ısıyla yoğrulmadan şekil almaz. Onun değerli hale gelmesi için ateşe girmesi, erimesi, yeniden biçimlenmesi gerekir. İnsan da böyledir. Sıkıntılar, zorluklar ve darlıklar, ruhumuzun işleme fırınıdır. Orada olgunlaşır, orada biçimleniriz.

Zor zamanlar bize sabrı öğretir. Direnmeyi, kendimize güvenmeyi, içsel gücümüzü keşfetmeyi sağlar. Kimi zaman bir kayıpla, kimi zaman bir çıkmazla karşılaşırız. Ve tam da orada, hayatın ateşinde, içimizdeki cevher uyanmaya başlar.

Hiçbir büyük insan kolay yollardan geçerek büyümedi. Her biri, ateşin içinden geçip yeniden doğdu, yeniden şekillendi. Çünkü gerçek güç, konforun değil; mücadelenin, direnişin ve sabrın içindedir.
Sen de ne zaman daralırsan , sıkışmış, bunalmış hissedersen, bil ki içindeki cevher işleniyor. Hayat seni yakmıyor; seni olman gereken hâle dönüştürüyor.