“Değer Dengesi”

Hayat, çoğu zaman bir aynadır. Ne verirsen, onu yansıtır. Fakat bazı insanlar, aynaya bakarken yalnızca kendi beklentilerini görür; verdiklerine değil, almak istediklerine odaklanır.

“Gördüğü değeri beğenmeyen, gösterdiği değere baksın.”

Bu cümle, insan ilişkilerindeki adaletsiz teraziyi gözler önüne serer. Sevgi bekleriz, ama sevgi vermeyiz. Saygı isteriz, ama saygısızlık ederiz. Anlayış bekleriz, ama anlamak için çaba göstermeyiz.

İlişkiler emekle, özenle büyür. Kendimize şu soruyu sormalıyız:

“Ben ne kadar değer veriyorum ki, daha fazlasını bekliyorum?”

Belki de sorun, yeterince kıymet görmemek değil, kıymet vermemekte saklıdır.

İnsanın değeri, sadece gördüğü ilgiyle değil, verdiğiyle de ölçülür. Gerçek denge, ancak karşılıklı çabayla kurulur. Unutma, elinden geleni yapmadan, elindekinden şikâyet etmek adil değildir.