Birkaç gün önce çok yakın bir arkadaşımın annesi vefat etti. Öylesine hüzün dolu bir ortam ki, anlatılacak gibi değil.

Ölümünden defnine kadar arkadaşımıza refakat ettik. Yanında olduk. Dualar okuyarak annemizin ruhuna hediye ettik.

Arkadaşımın dik duruşu, ziyadesiyle metanetli olması bizi o kadar mutlu etti ki anlatamam. Ancak içinde yanan ateş yüzüne yansıyordu.

Anneyi kaybetmek.

Zordur dostlar.. Ayaklarının altına cennet serilen, bizlerin büyümesine, gelişmesine en fedakarca yaklaşım sergileyen, kendi hayatından ziyade çocuklarının hayatını öncelik olarak gören bir varlığı, anneyi kaybetmenin imtihanı büyük, bir o kadar zordur.

Kaybedince anlıyoruz her şeyi. Hayatımızda kocaman bir boşluk hissi artık bırakmayacaktır bizleri. Diyoruz ya imtihan ağır…

Telefonunuza "Annem" diye kaydettiğiniz o kutsal varlığın artık aramayacak olması düşüncesi bile ağır.

Hiç bir varlık anne ve baba gibi olmayacaktır.

*****

Zaman geçtikçe değer mefhumunu unutuyor, yerine öncelik olarak aldığımız, bize fayda vermeyecek işlerle meşgul oluyoruz.

Bir kaç günce İstanbul/Bağcılarda yaşanan menfur hadise yüreğimizi sadece kanatmakla kalmadı, adeta parçaladı diyebiliriz.

Meselenin anını dahi yazmaya bile imtina eden parmaklarım, yetersiz kalan dimağım hicap ediyor, kalbim kabul etmiyor.

Yıllarca yavrusunun daha iyi bir yaşam sürmesi adına yemeyip içmeyen, gitmeyip giydiren O anne, yetiştirdiği evladının gün gelip katil olup kendisini öldüreceğini nereden bilebilir ki?

O anne hakkını nasıl helal etsin. O anne mahşerde evladıyla nasıl karşı karşıya gelsin?

Nereye gidiyoruz dostlar… Biz böyle değildik. Bizler anneleri ve babalarını baş tacı eden bir medeniyete sahibiz. Bugün itibariyle bizler ne yaptığımızın farkında mıyız?

Kur'an-ı Kerim'de "öf bile demeyin" diye ifade edilen anne babalara bu kadar saygısız, bir o kadar da cani nasıl olabildik?

Bugün anne ve babasını öldüren gençleri duyuyor, görüyoruz. Sonumuzun ise nereye gittiği meçhul.

Bunca yaşanan hadiselerin sebebini çok fazla uzakta aramaya gerek yok dostlar.

Özü belli dostlar. İslam'a uymayan hayatta huzuru da, refahı da, mantığı da bulamazsınız.

Hiç kimse kusura bakmasın. Hakikatleri konuşmayacaksak yazmayalım. Biz huzuru da, refahı da annemizi ve babamızı huzurevine gönderdiğimizden itibaren kaybettik. Hayatımızda bereket, hayır kalmadı.

Hülasa dostlar! İnsanlığımız, vicdanımız, kalbimiz çürüyor.. Bu dünyada anne ve baba olmak zor zanaat.

Rabbim ana ve babalarımız hayırlı evlatlar nasip etsin Rabbim cümlemizi annesine ve babasına hayırlı evlat olabilenlerden eylesin.

Satır arası bizden olsun… Selam ve dua ile…