Toplumumuzu ziyadesiyle etkileyen başlıca önemli kurumlarımız var. Bu kurumlarımızda görev yapan kişiler toplumumuzun şekillenmesinde, gelişmesinde, sağlığında, güvenliğinde önemli roller oynar.

Bunlar ise, sağlık çalışanları, kolluk kuvvetleri, kurum memurları, öğretmenler, gazeteciler vs. Sıralayabilir, uzatabiliriz.

Mesela sağlık çalışanlarımız ayrı bir değerdir bizim için. Başımızın taçlarıdırlar. Geceleri gündüzleri yok desek de haklarını teslim etmiş olmayız.

Doğal olarak sağlık çalışanlarımızın önemi ve ehemmiyetinin farkında olmamıza rağmen, gereği gibi davranmamakla kalmıyor, şiddete başvurabiliyoruz. Örseliyor, hakarete maruz bırakıp onları önemsizmiş gibi gösterebiliyoruz.

Güvenlik güçlerimize olan yaklaşımlarımız geçmiş yıllarda başka iken günümüzde bambaşka. Eski zamanlarda saygı duyulan, yeri geldi korkulan bir yapı içerisindeyken bugün hakarete maruz kalabiliyorlar.

Çıkıp da birileri “Benim vergimle maaş alıyorsun” “Sen kimsin” “Sadece Devlet memurusun” gibi saçma sapan, onur kırıcı söylemler sergiliyorsa, dünyanın çivisini çıkarmışız demektir dostlar.

Doğal olarak bunları sergileyen birer anne ve baba.

Çocuklar ilk gelişim sürecinde rol model olarak anne ve babayı örnek alırlar. Bu yaşlarda, taklit, özenti çocuklar tarafından bariz bir şekilde sergilenir, anne ve baba bir kahraman halini alır.

Ebeveynlerin her hareketi çocukların belleklerine kazınır, adeta beyin tarafından not edilir, yaşantısında ise eyleme dökmeye başlar.

Bu da doğal olarak toplumun şekillenmesinde önemli rol oynar.

Bana şunu sorduğunuzu duyabiliyorum:

“Hocam! Bunları biz de biliyoruz. Bize iletmek istediğin mesaj ne?”

Hemen meseleyi aktarayım sevgili okurum.

Yukarıda sıraladığımız branşlardan bahsetmediğim, sona sakladığım; toplumu, geleceği inşa eden mimarlar olan Öğretmenler!

Öğretmenlerin yeri bambaşkadır. Geleceğin, doktorlarını, öğretmenlerini, avukat ve hâkimlerini, siyasetçi ve sanatçıları yetiştirendir. Hatta ve hatta geleceğin anne ve babalarını yetiştiren, toplumu bütünleştirip birleştiren rehberdir.

Son zamanlarda sosyal medyada adeta sörf edermişçesine dolanan videolar, ciğerimi tuzla buz etti. Yüreğimi kanatıp isyan çığlıkları atmasına sebebiyet verdi.

Beyinlerini WC aynalarına teslim etmiş gençlerimiz var. Ülkeye zerrece katkısı olmayan, kendilerince belli bir senaryo uydurup tiktok videoları çekip akıllarınca duyar kasan o gençler bugün geleceğin mimarlarına saygısızca yaklaşıyorlar.

Ders esnasında ayağa kalkıp dans edenlerden tutun da, öğretmenin şahsiyetine yapılan üslupsuz söylemler… Bazıları aymazlıklarının sınırını aşıp tehdit edip olmayan akıllarınca bir şey yaptıklarını sananlar.

Olmadı dostlar olmadı! Onları bu hale bizler getirdik. Biz anne ve babalar çocuklarımızın geleceklerini berbat ettik.

Öğretmenlerimizi itibarsızlaştırdık. Bazı veli ve öğrencilerin zalim egolarına teslim ettik. Susturulan, hakkını arayamayan öğretmenler bıraktık.

Düne kadar Anne ve Baba, zayıf karnenin hesabını çocuğundan sorarken, bugün öğretmenlerden soruyorlar…

Hiç kimse kusura bakmasın. Bugün öğretmenlerimizi adliye ile tehdit ediyoruz.

Geçmiş yıllarda milletvekili saygısını gören öğretmenler, bugün itibarı olmayan bir karaktere büründürüldü.

Lafı uzatıp da meseleyi daha uç noktaya çekmek istemiyorum. Bir ülkenin kalkınmasına ihtiyaç varsa, bu ihtiyaç öğretmenlerle sağlanır.

Bu yüzden Öğretmenlere gerektiği gibi yaklaşalım.

Günümüz harap, geleceğimiz berbat olmasın. Satır arası yine bizden olsun dostlar.