Çağrısız Konakçılar

Dilekler yükseltir ruhları bulutlara, kimin olduğu belirsiz, sahipsiz, nedensiz dilekler. Varlığınıza farklı bir boyutu yansıtacak, yurdu belirsiz, kaçışı olmayan bu laneti şans diye karşılayacak bazısı, mesafeler ayırabilecek sanıp koşacak en uzağa başkası.

Lakin gökten, herkes net gözükür.

Yeniden, her zamanki gibi, bir anlam arayışına girecek birkaçı ancak hayır, bu sefer ne sorular ne de cevaplar var.

Hiçbir şey, hiçbir, hiç ama o.

Kaçınılmaz, bilakis, beklenmeye mahkum. Durduracak, duracak, nokta olacak. Fark edilecek -belki- o zaman, “o” çağırmadıkça sonu, artacak virgüller.

Ki tüketmek isterken başkayı varlığıyla, olmayacak nokta, nihai kökler de kayboluncaya.

Akıp gideceğiz, hepimiz, birimiz.

Tutunanlar, her zaman olduğu gibi, bu sefer de olacak. Ancak onların hikayesi silik, hissedilemeyecek kadar var olmamış, gerçekte kalan izleri silinmişçesine sahte.

Ötesinde, karışacağız yeniden melodilere, kimimiz şiirlerde, kimimiz destanlarda, kimimizse bulutlarda anılacak. Farklı melodilerle, aynı şekilde.