Geçtiğimiz günlerde bir vahşet yaşandı.

4 kardeş toplu şekilde intihar etti..

Bir filmde böyle bir sahne izlesek sanırım günlerce kendimize gelemezdik.

Fakat bu maalesef gerçeğimiz oldu.

Üzerine söyleyecek hem çok şey var hem de söylenecek hiçbir söz bunu tarif edemez gibi geliyor..

*

İddialara göre intihar etme sebepleri; maddi sıkıntılar..

Yaşları 40 ve 60 yaş arasında olan bu dört kardeşten birisi öğretmen, birisi kurye ve diğer ikisi işsiz..

Kredi borçlarını ödeyememişler, krediyi de lüks harcamalar için değil eski kiralarını ödeyebilmek için çekmişler. Kredi borçları yüzünden maaşlar bloke edilmiş..

Cenazeleri evlerinden çıkarılırken elektrik faturası borçları yüzünden elektrikleri kesildi.

Birbirlerinden başka kimseleri yok.

Çaresizliğin tam orta yeri..

*

Olaydan sonra herkes tepki vermeye başladı.

Genelde herkes siyasi kinini kustu.

Evet, bu ülkede dört kardeş bu şekilde yaşamına son veriyorsa sorumlu olan birileri elbette var.

İlk akla gelen de ülkeyi yönetenler.

Vatandaşın hali böyleyken, diğer yandan sanatçı adı altında belediyeler kişilere bir gece için milyarlarca lira ödüyorsa, futbol kulüplerinin milyarlarca liralık vergi borçları tek kalemde silinebiliyorsa, vatandaş ay sonunu zar zor getirirken birileri çıkıp aklımızla dalga geçer gibi ekonomik açıklamalar yapıyorsa yöneticiler de bu tepkileri sonuna kadar hak ediyor.

*

Tamam, bu olay üzerinde bile siyasi yarışa devam ettik, bütün kinimizi kustuk, rahatladık.

Artık sakinleşip kendimizi eleştirme vakti gelmedi mi?

Bizim hiç mi suçumuz yok?

İntihar ettikleri gün alışveriş yaptıkları bakkal, iddialara göre borcunuzu ödeyin öyle alın diyerek yumurta ve ekmek vermedi.

İstanbul’un göbeğinde, milyonlarca insan arasında yapayalnız kaldılar, çareyi ölümde aradılar.

Sözde Müslümanız ya..

Neydi Müslüman?

Ensardı, eşini dostunu gözetendi..

Nerede, sadaka, zekât vermesi gereken Müslümanlar?

Nerede, devletten destek alan yüzlerce vakıf ve yardım derneği?

Nerede, yardım adı altında sürekli yardım toplayan dini cemaatler?

Komşun açken tok yatma diyen Peygamberin aç gözlü ümmetinin riyakarlığının zirvesidir bu yaşanan dram..

*

Bir toplumda böyle vakalar yaşanıyorsa sadece bir kişi, iki kişi değil tüm toplum suçludur!

Hepimiz suçluyuz.

Bu trajediyi sadece siyasi bir hesap sorma aracı ya da komplo teorileri ile gizem olarak göremeyiz.

Başkasının ölümü, insanoğlunun en hakiki mesleğidir.

*

Her yazımda vurguluyorum. İktidarlar değişir, millet bakidir.

Millet değerlerine sahip çıkmalı. Siyasi kavgalar yüzünden ince çizgiyi geçiyoruz.

Maalesef gidişat iyi değil. Cinnet geçiriyoruz.

Umarım çok geç olmadan bu gidişata bir dur diyebiliriz...