Söz sahibi olmak, derin bir tesir ve güce sahip. Daha beş yaşında bebe, söylediği sözün dinlenilmesini, sözün gereğinin yerine getirilmesini istemiyor mu? Hadi bir “hayır” deyin bakalım, gözyaşıyla ağlama sesini bu kadar eş zamanlı bir şekilde dökebilen başka bir varlık var mı ola?

            Etrafınızda şöyle bakınca özendiğiniz, adam dediğiniz ya da “helal olsun” sözü söz olan, söz sahibi dediğiniz adamların havası bile başka değil mi? Söz sahibi olanın söze hükme geçiyor ve sözün gücü artıyor.

            Söz sahibi olan kişinin sözün de sahibi olması kaçınılmaz. Sözün sahibi olmak, nihai kararlarda karar verebilmek demektir. Kararı veren kimse, adaletin, hukukun, savaşın barışın sebebi ya da bitireni olabilir. Söze hükmü geçen, dilediği hayatı yaşatmayı dayatır ve bu hayat onu ihya eder. İhya olanın ötekini berikini düşünecek hali var mıdır? Karar mercii olmak niyetinde olanların söz sahibi olmak istemesi normal olsa gerek…

            Söz sahibi olmak sadece “karar vermek” noktasında imkân sağlamaz. Söze sahip olanlar aynı zamanda o karara karşı gelenleri ya da itirazı olanları susturmak için gücü kontrol etmeyi de sağlar.

            İşlerin kendi kontrolü ve çizgisinde yürümesini isteyenler söz sahibi olmayı arzu ediyorlar. En gelişmiş silahlar, teknolojik gelişmeler, gizli açık plan ve projeler söz sahibi olanların kontrolünde bir güce kavuşuyor.

            Politikacıların neden ısrarla “ben” dediklerini biliyor olmalıyız. Söz sahiplerinin ülkenin gidişatında etkili olduğu yadsınamaz. Üretilen politikaların kendi sözümüze göre şekil almasını ne çok istiyoruz.

            Ekonomiyi, ticareti, finansı düşünün. Her firma en azından kendi sektöründe ve kendi çapında çarşıda pazarda söz sahibi olmak istemiyor mu? Söz sahibi olmak demek tabiri caizse şimdilerde “borusu ötmek” anlamına geliyor.

            Ülkeler, her ikili ilişkide, her coğrafyada kendi sözünün geçmesini bekliyor. Ona göre plan ve program yapıyor. Legal ya da illegal her oluşum söze sahip olma çabasından neşet ediyor nitekim.

            Tüm bunlara rağmen, her söz sahibinin, sözün sahibi olduğu söylenemez, söylenmez. Söz öncelikle hak edenin elinde hakikat olur. Söz sahibi olmak için hakiki söze kulak vermek gerekir.