Bitti sanılan anılar, yeniden başlar

Hayatta her fark ediş bir veda olmak zorunda değil. Bazen yalnızca bir dönüşümün, bir yeniden doğuşun habercisidir. Gerçek değişim, sonlarda değil; farkındalıkta gizlidir.

Hayatın içinden geçerken bir anda durduğumuz anlar olur. Bir bakış, bir cümle, bir sessizlik… Ve o anda fark ederiz. Belki bir alışkanlığın yorgunluğunu, belki de bir insanın aslında kim olduğunu. İşte o fark ediş anı, çoğu zaman bir şeylerin sona erdiğini düşündürür bize. “Artık bitti,” deriz içimizden. Oysa belki de her fark ediş bir son değil, sadece başka bir sayfanın başlangıcıdır.

İnsan fark ettikçe değişir. Kimi zaman bu değişim can acıtır ama o acının içinde büyüme vardır. Kendimizi, çevremizi, ilişkilerimizi gözden geçirdiğimizde bitirmemiz gerekmez her şeyi. Bazen sadece bakış açımızı değiştirerek, devam edebiliriz. Yeni bir dil kurabiliriz birbirimizle.

Fark etmek, çoğu zaman cesaret ister. Çünkü gördüğümüz şey hoşumuza gitmeyebilir. Ama kaçmak yerine bakmayı seçtiğimizde, o an bizi dönüştürür. Belki ilk başta korkutur, ama sonra içimizde bir ferahlık yaratır. Çünkü artık biliyoruzdur. Bilmek ise her zaman bitirmek anlamına gelmez.

Bazen bir dostun kırıcı sözünü fark ederiz. Ya da kendi sabırsızlığımızı. Hemen arkamızı dönmek isteriz belki. Ama durup düşündüğümüzde anlarız ki, bu bir son değil. Belki yeni bir anlayışın, yeni bir yaklaşımın kapısıdır bu farkındalık.

Hayat, fark ettiklerimizle daha gerçek olur. Ama her fark edişin ardından bir vedaya mecbur değiliz. Bazen sadece bir dönüşüme davet vardır orada.
Unutmayalım, her fark ediş bir bitiş değildir. Belki de daha derin, daha sahici bir başlangıcın habercisidir.