*Üniversitede I,II olan bütün dersler tehlikelidir. Ortaöğretim için durum farklı oluyor. II olan dersin toparlayıcı olduğu aşamadır. Eğer bu tarz dersleri geçerseniz mezun olabilirsiniz. Hayat gibi I ve II olarak özetlenebilir. Prensiplerimizle zaten ilk derste aldığımız bilgilerle 2. derslere hazırlıklı girmeyi sağlarız. 2024 Yılı güven yılı olacak. Güven sağlayamayan hiçbir ülke, lider, marka 2025’i göremeyecek. Bunu bilmeden kibirle yani yalanla bir hedefe ulaşılamayacağı aşikârdır.

**Kibir; kutsal kitapların hepsinde en büyük günahlar arasında. Küçümsemek, yüz çevirmek, böbürlenmek… Hayatın zemzem suyu yerine zehrini içmeye yol açar. Kapılarını zindana çevirir. Ben ve öteki arasındaki hukuku ihlal eder. Gücü kirleten kibir en tehlikeli tutumdur. Korkutarak, bağırarak, alay ederek karşısındakini ezer, yeni fikirlerin ortaya çıkmasını engeller. Sıkboğaz eder. Başarınla övünebilir, yeteneğine güvenebilir ve bunlardan gurur duyabilirsin. Ancak bunu yaparken ötekine tepeden bakmaya başlamışsan, kibirden söz ediyoruz demektir. Toplantı yapar; davet ettiklerinize sıkboğaz edip mühlet vermeden; “toplantım var, atla gel” der. Tutumu kibir olanın, kendine bakışı narsistleşir, “kendine tapar” hale gider. Şeytan zaten; “kibir, en gözde günahımdır” demiyor mu? Mahvetmediği bir örneği yazmamıştır tarih… Kibir; saltanatları devirir, iktidardan düşürür, yönetimi kaybettirir. Markaları yok eder. Kibrin özünde sinsilik vardır. Peki, kibir bünyeye girince neye sebep olur? Varsın kişi kendini herkesten üstün görsün, özgüveni yüksek olsun, dert bunun neresinde? Dert; kibrin sahibini asit gibi eritmesinde…

***Kibir dertlere yol açar. 2 Tür derde yol açar; 1.si etrafını incitir, başkaları adına karar vermeye başlar, cümle kurar, onların yerine düşünür ve insanları gücü ile korkutarak yönetmeye başlar. 2.si kendine verdiği zarardır. Gerçekle bağı zayıflar, karar süreçlerindeki hatalara kör olur ve nihayet sistem çöker. Tedavisi? Bu yüzdendir ki gücün zekâtı, tevazudur. Gücün zekâtını ödemeyip, onu daha fazla güç talebiyle kirletince kibir, tunçlaşır. Yıkar, yıktırır… Her şey inceldiği yerden kopar. Kibir ise kalınlaştığı yerden… Kibrini yenemeyen, kalıcı başarıyı aklından dahi geçirmesin. Zira eninde sonunda tökezleyecektir. Kelime, “büyüklük” anlamına gelen (kibr) kökünden Arapçadan gelir. Böbürlenmenin haddi aştığı noktada bu sıfat kullanılır. Her böbürlenme kibir olmayabilir ama her kibir, böbürlenme barındırır. Kibrin en sinsi olanı, tevazu içinde sunulandır. Bir oksimoron önerim, şu olabilir; “dünyanın en mütevazı insanı benim.” Beyan budur ama tevazu paketi içindeki kibir, saklanamayacak kadar büyüktür. Unutulmasın ki kibrin yok edemeyeceği değer yoktur. Dikkat edin; tevazuda eğer samimiyet yoksa mutlaka ortalıkta sinsi kibir vardır. Ayrıca çok fazla abartılmış tevazu da biraz eşeleyince, teflonu çözülmüş tencere gibi altından kibrin pası ve kiri çıkar. Kaldı ki gereksiz tevazu da anında fark edilecektir. İş dünyasında başarısını tevazu ile süslemek isteyen, yardım yapsın, gizli hayırsever olmayı denesin. Yaptığı hayrı, fazlasıyla seslendiren, kibre doğru kayacaktır. Elbette yaptığın iyiliğin bilinmesini isteyebilirsin ki başkalarına da örnek olabilsin. Ama abartmak, şirket veya şahıs PR’ına girecektir. Tevazünün içten olanı, insanı yüceltir. Mütevazı olanı rahmeti rahman büyütür zaten. Yeter ki her ne yapıyorsan bunu içtenle yap, ihlasla yap. Ancak bu durumda kibrini yok etmiş olacaksın.

****Sonuç olarak,

https://www.yenihaberden.com/mezarliklar-vazgecilmez-insanlarla-dolu-8255yy.htm

Kibirli insanı felakete götüren 4 sonuç.

1. Kibirli insanın basireti kapanır, hakikati göremez. İradesizdir.

2. Kibirli insan Allah'ın öfkesini üzerine çeker.

3. Kibirli kimse dünyada sıkıntılara, ahirette azaba uğrar.

4. Ölüm gelmeden önce 3 şeyden kaçın: Kibir, hırs ve ücup sahip bulunduğu üstünlüğü Allah'tan değil kendinden bilmek.

Allah kibirlenenleri kendi yakınlarından eza çektirmeden; Harisleri bir lokma ekmekle bir yudum suya muhtaç etmeden; Böbürlenenleri kendi pisliğine bulaştırmadan dünyadan çıkarmaz.” Mezarlıklar kibirli insanlarla doludur. Taş çatlasın seksen senelik bir ömür için bütün insani vasıflarını bir kenara iten, acımasız, merhametsiz ve vicdansız bir pencereden dünyaya bakan insan için ne büyük bir yanılgıdır, ne büyük bir garabettir bu durum. Makamlar, mevkiler, koltuklar, şan şöhret ve güzellikler artık geride kalmış ve yapıp ettikleriyle baş başa kalmışlardır. Dünün ihtiras ve kibirde sınır tanımayan insanlarına dönüp baktığımızda bugün unutuldukları köşelerde ne kadar da mahzun ve kederli duruyorlar. Her şey geride kalmıştır. Ancak ezdikleri, haklarına girdikleri, kaderleriyle oynadıkları, acımasızca itekledikleri insanlardan geriye büyük bir vicdan azabı ve mağlubiyet kalmıştır aslında. Yaşlılığı ve ölümü hatırdan çıkarmamak, insanlığımızdan taviz vermemek, dünyaya fazla bel bağlamamak, insanlara dayanmamak lazım geldiğini unutmamak gerek.