Nasıl oldu bilmem; birdenbire vuruldum

O durakta durmazdım; sanıyorum yoruldum

Bu defa affedemem kendime çok darıldım

Kör de değil sağır da eksik değil azası

O adına aşk diyor bense gönül kazası

Fatma Çetin Kabadayı, bu ismin devamında iyi bir yazar, iyi bir şair, iyi bir öğretmen, iyi bir anne, iyi bir eş, iyi bir arkadaş tanımlamalarının hangisini yazsak yerinde olur ancak yeterli olmaz. Çünkü bunların hepsi ve daha fazlası Fatma Hanım. Bu yazımızda onun yeni kitabından söz edeceğiz. Elli yakın edebi esere imza atan yazarımızın ilk şiir kitabı Gönül Kazası, Selçukya Kültür yayınlarından çıktı.

Ağırlıklı olarak gönül şiirleri bulunsa da bu kitapta, hayatın birçok noktasında yer edinmiş konular da bulunmakta, öğütler, yergiler, insan manzaraları da bulunmakta. Kendine has üslubu, anlatımdaki akış ve kompozisyon hâkimiyeti ile başarılı bir şaire olduğunu, kitaptan birkaç şiir okuduğunuzda hemen fark ediyorsunuz.

Kayseri, Yeşilhisarlı olan Fatma Çetin Kabadayı: Gazi Üniversitesi Çocuk Gelişim ve Eğitimi Bölümü mezunu, 26 yıldır eğitim camiasında çeşitli kademelerde görev yaptı. 2021 yılında Yılın Öğretmeni seçildi. 48 esere imza attı.

Şiir vazgeçilmezi oldu. Dedesi yazdığı şiirleri okuturken farkında olmadan içinde yeşeren bir edebiyat doğdu.

Önce okudu, sevdi, diledi sonra yazdı. Öğrenmeye meyletti. Orta ikinci sınıfta şiirlerini yazdığı deftere, Türkçe öğretmeninin attığı yıldızlar onu motive etti.

“Ruh zarafetini simgeleyen bir tahayyül sanatı” dediler şiire… Hayat mücadelesi boyunca memleketinden ayrıldı, sevdiklerinden ayrıldı ama şiirden hiç ayrılmadı. Radyo şiir programları, çeşitli illerde şiir dinletileri düzenledi. Kültür Bakanlığı Halk Şairi unvanı verildi kendisine. Şiirlerinde kullandığı Mehlika mahlası şair Hikmet Savcı tarafından verilmiştir.

Çocuklara, doğaya ve insanlara olan sevgisini tartacak terazi bulamadı. Çalışmaktan, üretmekten ve paylaşmaktan asla kaçınmadı. Hayatın her gününü yaşanmaya değer buldu. Sabırlı, sevgi dolu, dostluğa önem veren, hayata geliş amacını hiç unutmayan bir insan…

Ve…

Kayrahan ve Berkehan’ın annesi, Vural Kabadayı’nın eşi…

Yazımın bu bölümü kitabının başında yer alan tanıtım bölümündendi. Bundan sonrasında ise benim tanıdığım arkadaşım, dostum Fatma Kabadayı’dan bahsetmek isterim. Kendisiyle üç dört yıl önce bir Konya Kitap Günleri etkinliğinde tanıştık. Samimi, sıcak, sevgi dolu bir yapısının olduğu ilk tanışmamızdan itibaren dikkat çekiciydi. Daha sonra Selçukya Şiir Akşamlarına katılmaya başlayınca bu özelliğini daha çok hissettim. Bütün bunların yanı sıra sanatçı ruhu, üretkenliği ve edebiyata olan ilgisi ona olan saygımı ve sevgimi de artıran en büyük etken oldu. Bulunduğu ortamda hemen kendini fark ettiren, fedakar ve hiçbir işten kaçmayan yapısıyla yalnız benim değil bütün Selçukya müdavimlerinin de can dostu oluverdi.

Kendisine yeni kitabı hayırlı olsun derken kalan hayatında her alanda başarı dileklerimi gönderiyorum. Ve sizleri şairemizin bir şiiriyle baş başa bırakıyorum.

Sevgiyle kalın.

Üzümün çöpü var armudun sapı,

Bahanen bitmiyor ey sevgili yar,

Dilim de varmıyor “Bak orda kapı”

Gönül söz tutmuyor ey sevgili yar.

Geçen yıl meşguldün, söküğün vardı,

“Çalı, çırpı” dedin döküğün vardı,

Duvarında tuğla yıkığın vardı,

Toprak, kum yetmiyor ey sevgili yar.

Altı ay öncesi dedin “hiç sorma,”

Sırtımda bir çuval; olacak yarma,

Beni lafa tutma, şimdi çok yorma,

Kimse mi satmıyor ey sevgili yar

Üç ay öncesi de farklı değildi,

“İnek dağda” dedin, kuşun sağıldı,

Hayallerim birden nasıl dağıldı,

Umutlar gitmiyor ey sevgili yar.

Geçen ay aradım “hastayım” dedin,

“Toplu iğnem kayıp, yastayım” dedin,

“Ben tarihi geçmiş pastayım” dedin,

Kalp sensiz atmıyor, ey sevgili yar.

Üç hafta geçmişti sesini duydum,

Dedin ki “tahtadan semaver oydum,”

Bilmem ki evvelden nasıl da toydum,

Ruh eşe çatmıyor ey sevgili yar.

Geçenlerde kırdın bacağın, kolun,

Anlattın, hısımlar kapatmış yolun,

Bavulda kaybolmuş çabutun çulun,

Üst baş kar etmiyor ey sevgili yar.

Cumaydı aradım “çabuk gel” diye,

Sermayen yüklendi demek kediye,

Bir tek seni getir bana hediye,

Mutluluk batmıyor ey sevgili yar.

Mehlika usandı, bezdi canından,

Yalan mı akıyor bilmem kanından,

Şansın, bahtın tek tek geçti yanından

Şu yürek yatmıyor, ey sevgili yar.