Hiç bir insan çaresiz kalmamalı

En çaresiz olduğunuz anı hatırlar mısınız ? Yok olmak istediğiniz, hiçbir çıkar yol yok değiniz, azıcık dahi ümit kırıntısı olmadığını düşündüğünüz bir an

Allah’ım kimseye yaşatma bu duyguyu. O kadar acı ki yakıp kavuruyor. Ne zaman aklına gelse tüm benliğinde hissedilebilen bir acı olarak kalıyor.

Genelleme yapmak ne kadar doğru bilmem ama kadın olarak bu toplumda o çaresizlikleri daha çok yaşıyoruz. Kurulan yuvalar hep yuva olarak kalsa ama bazen farklı sonuçlanabiliyor. Hiçbir insan ayrılmak için birisiyle hayatını birleştirmez fakat ayrılıkta bir olasılık. Bu şekilde sonuçlandığında bir kadın ortada yapayalnız bırakılmamalı. Uzun bir birlliktelikse yalnızda kalmıyor çocuklarıyla perişan bir hayata terk edilmemeli. Vicdana bırakılmamalı. Devletimizin, sivil toplum kuruluşlarının geçici de olsa yardımı olmalı, kalacak yer,sığınacak liman,hayatını devam ettirecek güç verilmeli kadına. Düzen kuracak ortamlar yaratılmalı ki çaresiz kalıp saçma sapan kararlar almasın. İnsanlar çocuklarını eve kilitleyip çalışmaya mecbur bırakılmasın. Eve döndüğünde çocuklarının yanmış bedenlerine sarılmasın.

Çaresizlik yaşamamamız umuduyla,

Allah’a emanet olun.