Ölüm herkes için farklı anlamlar ifade eder. Kimileri için bu bir kavuşma olarak görülürken kimilerine göreyse bu bir ayrılıktır.

Peygamber efendimiz s.a.s şöyle buyurmustur;

İbn Ömer anlatıyor:

“Resûlullah (s.a.v.) ile birlikte idim. Ensardan bir adam gelerek Hz. Peygamber’e (s.a.v.) selâm verdi. Sonra şöyle dedi: ‘Ey Allah’ın Resûlü! Müminlerin hangisi daha faziletlidir?’ Hz. Peygamber, ‘Ahlâk bakımından en güzel olanları.’ buyurdu. Sonra adam, ‘Müminlerin hangisi daha akıllıdır?’ diye sordu. Hz. Peygamber, ‘Ölümü en çok hatırlayanları ve ölümden sonrası için en güzel şekilde hazırlananları. İşte onlar en akıllı olanlardır.’ diyerek cevap verdi.” (İbn Mâce, Zühd, 31)

Çünkü insanoğlu bu dünyadan hiçbir şey götüremez sadece Rabbinin rızasını kazanmak için yaptığı salih ameller hariç.

Şunda hepimiz ortak karardayızki kardeşlerim ayettede dediği gibi

"Her nefis mutlaka ölümü tadacaktır. Biz sizi, gerçek değerinizi ortaya çıkarmak için şerle de hayırla da imtihan ediyoruz. Sonunda zâten bize döneceksiniz."(Enbiya sûresi 35)

Doğum ile bir canlının dünyaya gelmesi sevinç gözyaşlarıyla karşılanırken, canlının ölümü ile bu gözyaşları üzüntünün sembolü haline gelir. Kimisi için bu durum normal karşılanırken, kimisinin en büyük korkusu haline gelir.

Şayet olması gerektiği gibi yaşadıysak bu hayatı, Allah’ın emir ve yasaklarına uyduysak, canlılara iyi davrandıysak korkmamız için bir sebep yoktur. Tek sıkıntı, aslında geride bıraktıklarımızı düşünmemizdir.

Gerçekten de bu dünyadaki hangi canlı varlığa bakarsak bakalım, hiçbir varlığın ebedi olmadığını görmekteyiz. Ebedi olan sadece Allah’tır. Bu imtihan dünyasını iyi, verimli bir şekilde geçiremeyenler genellikle ölümden korkarlar.Ölüm insanlar için hiçte uzak değildir. Nefesimiz, gözümüzün akı ve saçımızın teli kadar bize yakındır. Beklenmedik bir anda karşılaşabiliriz. Kimse ne zaman öleceğini tam anlamıyla kestiremez. Ölüm kendisini gösterdiği zaman geride yaptıklarımızı hatırlarız.Evet hiç beklemediğimiz zamanlarda aniden duyarız birilerinin bu hayattan göç etiğini. Bazıları uzun yıllar misafirlik etmiştir bu dünyada bazıları da daha dün gelmiştir. Birilerinin öldüğünü duyduğumuzda hepimiz mutlaka çok üzülürüz. Ama ölen kendi yakınlarımızdan, çok sevdiğimiz birileri içinden olunca kabullenebilmek daha bir zor olur. O kişinin çok kısa bir zaman önce yanımızda gülüp eğlenirken bir anda toprağın altına girmesini bir türlü aklımız almaz.Uzun zaman o her yaptığımız işte, her gittiğimiz yerde o kişiden hatıralar görür ve o kişiyi yanımızda hissederiz. Ama bir gerçek vardır ki o da “ölenle ölünmez”. Hayat devam ediyordur ve bu gerçeği zor da olsa kabullenmekten başka çare yoktur.Rabbim bizleri iman ile amel eden ve onun yolunda ölen kimselerden eylesin... Amin.