Belirsizlik yaradır

Hayatın karmaşasında hepimiz zaman zaman yönümüzü kaybediyoruz. Ama bazı
duygular var ki, sadece yön değil, yerimizi de sorgulatır bize. İşte o duygulardan biri:
belirsizlik. Dışarıdan bakıldığında sadece bir zamanlama meselesi gibi görünür; “bekle,
sabret, zamanı gelince öğrenirsin” derler. Ama gerçek bu kadar sade değildir. Çünkü
belirsizlik çoğu zaman bir durumu değil, bir değeri anlatır: ya varsındır ya yoksun, ya
önemlisin ya da değilsin. Kısacası; belirsizlik, değersizliktir.

İletişimin yarım bırakıldığı her an, karşımızdaki kişiyle aramızda görünmez bir duvar
örülür. Sorular cevapsız kaldığında, insanlar kendi hikâyelerini yazmaya başlar. Neden
aramadı? Neden cevap vermedi? Neden net konuşmadı? Bu soruların yüküyle yalnız
kalan zihin, çoğunlukla en olumsuz cevabı üretir: “Çünkü yeterince önemli değilim.”

Oysa insan doğası netlik ister. İster evet, ister hayır... Ama açık olsun, dürüst olsun.
Çünkü netlik, insanın kendini konumlandırmasını sağlar. Belirsizlik ise kişinin kendine
olan güvenini kemirir. Değer görmek, her zaman ilgi görmek değildir; bazen sadece açık
olmak, net konuşmak, sınır koymak ya da yol göstermek bile bir değer göstergesidir.

İş, aşk, dostluk… Hangi ilişki türü olursa olsun, belirsizliğin olduğu yerde zamanla içten
içe bir çürüme başlar. Çünkü değer, açıkça gösterilmediğinde anlamını yitirir. Ve insan,
bir yerden sonra suskunluğu bile kabullenemez hale gelir. Açık olmak, hem sizin hem
karşınızdakinin değerini korur.