Konyaspor, Kasımpaşa maçı sonrasında ligde kalmayı neredeyse garantilemenin verdiği rehavetle Alanyaspor maçına çıkmıştı. Taraftarların takımlarını tanıyamama sebebi aslında o maçtaki oyun senaryosu değil, geçen hafta Kasımpaşa deplasmanındaki 3 puandı. Çünkü ligin en zorlu takımlarından birisine şut çektirmeden maç kazanmak ve diğer rakiplerin puan kaybı tamam bu iş bitti dedirtti. Ancak gemi limana yerleş miydi, hayır. Yalnızca Paşa maçının rehaveti kötü oyunun sebebi değildi elbette.

Oğulcan’ın sakatlanması da Omerovici’in planlarını tamamen bozdu. Hoca, Oğulcan üzerinden takımını ileriye çıkardığı için Oğulcan sonrası Cicaldau hamlesi ile 3. Bölgeyi tamamen kaybettirdi. Oğulcan- Sokol hamlesi hücumda zenginlik katabilirdi. Böylece 4-2-2-1-1 yada bilindik ismiyle 4-4-2 Sokol’un gizli 10 olduğu) sisteme geçilebilirdi. Sambou neden 11 çıkıyor sorusunu da Hoca’nın takdiri diyerek sormadan bir kenara bırakıyorum. Peki 2-0 sonrası şimdi ne olacak?

Sivasspor’un Fenerbahçe maçından puan alması Avrupa hayalleri açısından Konyaspor maçına olumsuz yansıyacak gibi gözükse de Fener’in puan kaybı Konyaspor’un tamamen işine yaradı. Çünkü şampiyonluk yarışı Konya’daki maçlara kalmazsa Anadolu Kartalı iki takımdan da puan alabilir. Ama önce Sivasspor maçı.

Yönetim tamamen teknik heyet ve futbolcuların arkasında olduklarını açıkladı ki bitime 1 ay kala riskli ama doğru bir hamleydi. Başkan kendisini eleştirtmek pahasına takıma sahip çıktı. Omerovic’in basın toplantı saatine bizi görüşmeyi çağırması da Başkan’ın ikinci stratejik artısıydı. Konyaspor bu hafta Sivasspor’u geçerse taraftar desteğini yeniden alabilir. 1 ay kala eldeki malzeme ile yapılacak şeyler belli. Ancak Omerovic’in Sokol’u yeniden 11’e alması gerektiğini düşünüyorum bir de maç sıkıştığında bilindik hamleler yerine taktik değişikliğine gitmeli. (Soner Dikmen konusunu şu anda konuşmaya gerek yok)